Kees begon met het vliegen in 1996, naast zijn toenmalig werk als internationaal vrachtwagenchauffeur. Hij heeft zijn vliegbrevetten met één doel gehaald: om het vliegen te gaan gebruiken tot uitbreiding van Gods Koninkrijk.

Vele jaren gingen voorbij, deuren bleven dicht.

De volgende woorden van Hudson Taylor kwamen vaak in onze gedachten op:

“Loop dan uw weg met vrede in het hart, want God doet niets, noch laat Hij ooit iets toe, wat gij niet zelf zó wensen zoudt, indien gij ’t eind van alles zien zoudt zoals Hij.”

Zulke woorden kunnen altijd makkelijk worden aangehaald, wanneer het levenspad effen is, maar het wordt anders, wanneer men van alle kanten omringd wordt door beproeving en verzoeking.

Kees heeft na ons trouwen 9 jaar gewerkt ‘tussen de helikopters’ als planner en operations medewerker, maar de laatste jaren werkte hij weer als chauffeur. Voornamelijk op de vrachtwagen bij Speksnijder Logistiek.

Cora werkte part-time op 2 scholen, te weten de Fraanjeschool in Barneveld en de Rehobothschool in Kootwijkerbroek.

We hadden er rust in hoe het alles zo ging, hoewel er in ons wel een verlangen bleef om dienstbaar te mogen zijn in Gods Koninkrijk.

Totdat er in 2013 de vraag naar ons toe kwam of Kees voor de stichting Lentera over wilde komen naar Papua met het gezin.
In augustus/september datzelfde jaar is Kees naar Papua gereisd om te zien of dit de weg voor ons als gezin was om te gaan. Kees heeft daar verschillende vluchten gedaan. Verschillende instructeurs hebben meegevlogen en zijn vliegen beoordeeld. De week werd positief beëindigd. En de vraag was toen: “Heere, wat wilt Gij dat we doen zullen?”. Niet onze wil, maar Zijn wil geschiede.

Laat mij niet mijn lot beslissen:
zoo ik mocht, ik durfde niet.
Ach, hoe zou ik mij vergissen,
Als Gij mij de keuze liet!
Wil mij als een kind behand’len,
dat alleen den weg niet vindt:
neem mijn hand in Uwe handen
en geleid mij als een kind.

De Heere maakte ons duidelijk dat we mochten gaan. De Heere laat niet varen de werken die Zijn hand begon.