Nieuws

18 December 2020

Naar verwachting de laatste update op deze pagina.
In ons hart zit een stukje Papua, wat nooit weg zal gaan. Elke dag is het in onze gedachten.

Wij willen u allen nogmaals bedanken voor uw medeleven in welke vorm dan ook. Juist ook uw gebeden. Zonder de Heere hadden we dit werk niet kunnen doen.

Wij wensen u allen van harte Gezegende Kerstdagen toe en een Voorspoedig Nieuwjaar.
We hebben de tekst uit Maleachi 4:2 ook nu ook weer op de kaart gezet.
…en er zal genezing zijn onder Zijn vleugelen… 

Kerst en Nieuwjaarskaart 2020
Dit wensen wij u toe. Onder Zijn vleugelen te verkeren, écht genezing ontvangen.
Gezondheid naar het lichaam is niet vanzelf sprekend. Dat merken we allen in deze tijd van het coronavirus. We wensen u Gods bescherming toe voor uw tijdelijke leven, maar bovenal voor de toekomende eeuwigheid. Dat u van harte mag zeggen: Immanuël, God met ons.

Het gaat u allen goed.

IMMANUËL.
______________________________________________________________________

10 November 2020

Afronden…
De verhuisdozen zijn allemaal binnen vanuit Papua. Alles is uitgepakt.

Afronden…
Ook is de laatste nieuwsbrief geschreven, en vorige week verstuurd!
Het vergde iets meer tijd dan een ‘gewone’ nieuwsbrief.
Heel de periode kwam in onze gedachten voorbij…

We hopen en bidden dat ons werk van de afgelopen jaren vrucht mag dragen voor het tijdelijke, maar bovenal voor het de geestelijke leven van de Papua’s.
Niet ons, O Heere, niet ons, maar Uw Naam ter eer.

Dit hebben we geprobeerd te doen de afgelopen jaren in Papua

Dit hebben we geprobeerd te doen in eenvoud

We hopen dat de Lentera collega’s de kracht mogen krijgen om door te gaan op de weg die we samen ingeslagen zijn. Het was bijzonder om een poosje deel van hun cultuur te zijn.

De luchtvaart tak van Lentera zal nu voorlopig stil blijven liggen, maar de Lentera collega’s blijven niet onopgemerkt door andere zendingsvliegorganisaties in Papua.
Onze lokale Lentera monteur en één van onze lokale Lentera piloten zijn al benaderd om te komen werken bij andere zendingsvliegorganisaties in Papua. Ze worden dus opgemerkt.

De Lentera basis school blijft ook doorgaan. Deze draait volledig op lokale medewerkers. Wel zoeken ze voortdurend (financiële) steun, daar het vliegtuigprogramma een groot deel van de ondersteuning gaf in het verleden.

Verder zijn wij aan het wennen aan de Nederlandse cultuur.
Weer definitief terug zijn is toch anders als even een enkele maand op verlof komen.

We danken u allen, na de Heere, heel hartelijk voor uw meeleven op welke manier dan ook de afgelopen jaren!

We zullen met een maand nog een laatste bericht plaatsten op deze pagina.

______________________________________________________________________

6 Augustus 2020

We zijn als gezin weer herenigd! Dat is heel fijn. Aan de kinderen is het ook te merken dat het ze goed doet om weer bij elkaar te zijn als gezin.
Joas verbleef sinds januari al in Nederland bij familie, maar is inmiddels weer bij ons ingetrokken.
Het is nu wennen aan elkaar en ook wennen aan de dingen hier in Nederland.
Dat kost tijd.
De koffers zijn uitgepakt en die staan nu ‘uit te rusten’ in de schuur.
De verhuisdozen uit Papua komen binnen enkele dagen aan. Die moeten nog uitgepakt worden.
Dan even rust.

Wat de toekomst brenge moge weten we niet. Het ligt alles in Gods handen. Dat geeft rust.

Jakobus 4: 13-17 schrijft ons over de onzekerheid des levens, dat is heel actueel en daar sluiten we nu mee af, lees maar mee:
“Welaan nu gij, die daar zegt:
Wij zullen heden of morgen naar zulk een stad reizen, en aldaar een jaar doorbrengen, en koopmanschap drijven, en winst doen.
Gij, die niet weet, wat morgen geschieden zal, want hoedanig is uw leven?
Want het is een damp, die voor een weinig tijds gezien wordt, en daarna verdwijnt.
In plaats dat gij zoudt zeggen: Indien de Heere wil, en wij leven zullen, zo zullen wij dit of dat doen.
Maar nu roemt gij in uw hoogmoed; alle zodanige roem is boos.
Wie dan weet goed te doen, en niet doet, dien is het zonde.”

__________________________________________________________________________

29 Juni 2020

De vervolg reis van Jakarta naar Amsterdam ging met de nodige vertraging gepaard op het vliegveld van Jakarta. Inchecken ging goed, zonder al te veel oponthoud.
Maar daar ze een technisch probleem aan het vliegtuig ontdekten bij het taxiën…(wij zaten er al in), taxiede het vliegtuig niet naar de startbaan, maar terug naar de gate. Dus  moesten we weer het vliegtuig uit, en even daarna hoorden we dat we op de airport konden gaan overnachten…12 uur vertraging…
Stoelen tegen elkaar zetten, je ogen dicht doen en slapen…

Cora sliep wat langer door 's morgens...;-)

Cora sliep wat langer door ‘s morgens…;-)

Toen we na 12 uur wachten eenmaal weer opnieuw in het vliegtuig konden stappen, verliep de vlucht verder zonder bijzonderheden.

Ons vliegtuig, een Boeing 777 van Garuda

Ons vliegtuig, een Boeing 777 van Garuda

We vlogen nu overdag, en het weer was het grootste gedeelte heel mooi,  dus konden we veel naar buiten kijken naar de mooie luchten en de wisselende landschappen.

Ver gezichten

Wolken, lucht en winden

Hier zijn we over de helft van de 15 uur durende vlucht van Jakarta naar Amsterdam.

Hier zijn we over de helft van de 15 uur durende vlucht van Jakarta naar Amsterdam.

Landschappen

Boeiende landschappen

Veilig op Schiphol

Veilig op Schiphol

Door de corona regelgeving kon men ons niet ophalen op Schiphol met de auto, en zelf rijden was niet een optie. We zijn moe van de reis en in Papua rijden ze links en het stuur van de auto zit rechts. Dat is hier precies andersom. Tijdens verlofperioden heb ik (Kees) wel eens aan de verkeerde kant gereden hier in Nederland…
Ons thuisfront commissie heeft een bus laten komen op Schiphol, om ons op te halen.
Dat was wel heel luxe, maar ook veilig, mede gezien de gehele situatie. Het was ook heel gezellig, want de chauffeur kenden we!
Tevens konden alle koffers en fietsen heel makkelijk mee in de bus.
Na ongeveer 50 minuten kwamen we aan in Kootwijkerbroek, waar o.a. ons thuisfrontcomitee aanwezig was. Ons huis was helemaal netjes en klaar met verrassingen. Een heel warm welkom!

De bus kon in de straat tot voor ons huis komen...

De bus kon in de straat, tot voor ons huis komen

Bij aankomst, een warm welkom door familie vrienden en buren

Bij aankomst, een warm welkom door thuisfrontcomitee, familie, vrienden en buren

Nu dus weer terug in ons ‘oude’ huis…Daar we uit een ‘oranje’ corona gebied komen en door Jakarta gereisd hebben, wat nog code ‘rood’ is, is het advies om 14 dagen in quarantaine te gaan. Onze oudste zoon Joas, die al even in Nederland was bij familie, zal dan ook pas na twee weken bij ons in kunnen trekken, vanwege deze omstandigheden.

Moe, maar blij dat we er zijn. Joas hoopt zich met 2 weken bij ons te voegen vanwege corona

Moe, maar blij dat we er zijn.

We vertrokken dinsdag morgen 23 Juni uit Wamena en kwamen vrijdag avond laat in Nederland aan. Toch best een hele reis.
We hebben ongeveer 16.000 kilometer gereisd deze dagen. Want dat is ongeveer de afstand van onze woonplaats Wamena in Papua, naar onze nieuwe woonplaats in Nederland.

We hopen eerst een paar dagen uitrusten van de reis, koffers uitpakken en ons huis weer verder inrichten. En we zullen proberen 14 dagen in huis te zijn…
______________________________________________________________________

24 Juni 2020

Afscheid nemen doet pijn…

Afscheid van onze tuinman en poortwachter, 6 jaar heeft hij trouw voor ons gewerkt

Afscheid van onze tuinman en poortwachter, 6 jaar heeft hij trouw voor ons gewerkt

Afscheidsmaaltijd met collega's van Lentera

Afscheidsmaaltijd met collega’s van Lentera, afgelopen week

Afgelopen maandag de 22e Juni, hadden we al onze extra benodigde papieren in orde:
1). Een brief van de burgemeester van onze vallei, om de vallei uit te mogen vliegen.
2). Een brief van de gouverneur van Papua, om Papua uit te mogen vliegen.
3). Een COVID-19 Rapid test moest gedaan worden, met daarbij een gezondheidsverklaring voor ons allemaal
Nadat dit allemaal in orde was, maandag middag, konden we de vlucht voor de dag erop dinsdag de 23e naar de zendingsvliegdienst MAF bevestigen. Deze zouden ons die dag van onze woonplaats Wamena naar de kustplaats Sentani vliegen. Daar er nog niet alle dagen gevlogen mag worden met passagiers moest MAF ook weer een extra brief aanvragen om ons te mogen vliegen:

Hier ziet u deze brief van de burgemeester (bupati) met de toestemming om ons gezin uit de vallei te vliegen

Hier ziet u deze brief van de burgemeester (bupati) met de toestemming om ons gezin uit de vallei te vliegen

Het weer was die dag goed, dus konden we vertrekken. We werden deze keer gevlogen door wel twee Nederlandse MAF piloten! Een bijzondere vlucht.

Net voor vertrek in Wamena afgelopen dinsdag

Net voor vertrek in Wamena, afgelopen dinsdag

Zwaaien naar collega's tijdens take off in Wamena

Hilkia zwaait naar wuivende collega’s tijdens het opstijgen in Wamena

Na één nacht te hebben overnacht in Sentani, hebben we vanmorgen ingecheckt voor de vlucht naar Jakarta. Het is een binnenlandse vlucht van ca. 5:30 uur.
Daar Papua maar net open is vanwege corona, gaat er maar één vlucht per dag naar Jakarta. Veel extra checks, of de benodigde documenten in orde zijn, de gezondheid moet worden gecheckt, tevens worden we getemperatuurd.
Nadat alles in orde was bevonden konden we alle koffers en 3 fietsen gaan inchecken.
Daarna na een heel lege wachtruimte…er waren alleen passagiers voor deze vlucht.

De vlucht gegevens van vanmorgen

De vlucht gegevens van vanmorgen

Daar het de enige vlucht is lopen we met z’n allen over het platform naar het vliegtuig… Trouwens, een masker dragen is verplicht op de airport en de hele reis in het vliegtuig.

Lopend van de terminal naar het vliegtuig, onze fietsen in grote dozen zijn ze hier aan het inladen.

Lopend van de terminal naar het vliegtuig, onze fietsen in grote dozen zijn ze hier aan het inladen.

Via de trap ‘boarden’ we het vliegtuig…

Hilkia, Anne-Maria en Cora gaan de trap op, het vliegtuig in

Hilkia, Anne-Maria en Cora lopen de trap op, het vliegtuig in

Het was een goede vlucht, zonder al te veel turbulentie…

Het ruime wereldrond verteld met blijden mond, Gods eer en heerlijkheid...

Het ruime wereldrond, vertelt met blijden mond, Gods eer en heerlijkheid…

Na de landing, lopen we de terminal in op het grote vliegveld van Jakarta. We krijgen een medische check, we worden opnieuw getemperatuurd en als alles netjes genoteerd is, mogen we door, onze koffers en fietsen halen.

Bijna alles is er...nog wachtend op de fietsen...Ook hier weinig mensen in de aankomsthal

Bijna alles is er…nog wachtend op de dozen met onze fietsen…Ook hier weinig mensen in de aankomsthal

We overnachten in Jakarta in een hotel, voor dat we de vervolg vlucht naar Amsterdam kunnen nemen. Want deze vlucht gaat momenteel maar één keer per week, donderdags. Dus hopelijk kunnen we morgenavond onze reis verder vervolgen, om dan bij leven en welzijn vrijdag morgen op Schiphol aan te komen.

We zullen morgen weer optijd moeten gaan inchecken, daar er extra (medische) controles zijn op de airport. We hopen dat het alles voorspoedig mag gaan.
______________________________________________________________________

13 Juni 2020

We zijn als gezin met alles aan het afronden.

De verhuisdozen zijn inmiddels ingepakt en al onderweg. Eerst met het vliegtuig van onze woonplaats Wamena naar Jayapura aan de kust van Papua, vandaar zijn ze onderweg met de boot via Jakarta naar Rotterdam in Nederland. De dozen worden daarna, als het goed is, voor onze deur in Kootwijkerbroek bezorgd.

De dozen bij vertrek van ons huis in Wamena

De dozen bij vertrek van ons huis in Wamena

Gisteren was het de laatste dag voor homeschooling. Anne-Maria en Hilkia hebben het hele schooljaar, waar mogelijk, stevig doorgewerkt om dit te kunnen realiseren.

Cora heeft 6 jaar homeschooling aan de kinderen mogen geven hier in Wamena. Met dank aan de Heere, Die altijd de gezondheid en krachten heeft gegeven.

Het schooltafeltje van Hilkia is al opgehaald

Het schooltafeltje van Hilkia is al opgehaald

Volgende week hopen we ons huis leeg te gaan maken. Ons verkochte huisraad zal dan door de nu lokale eigenaars worden opgehaald. We hopen dan eind van volgende week het huis weer schoon en verzorgd over te dragen aan de Papua eigenaar.

We hopen dan vanaf volgende week tijdelijk een huis te betrekken van een zendingsvliegorganisatie hier in Wamena, totdat onze terugvlucht gaat plaatsvinden. Hopelijk is het maar voor een goede week. Maar misschien moeten we langer wachten.

Onze terugvlucht naar Nederland stond namelijk op 17 Juni, en is diverse keren verzet door de vliegtuigmaatschappij Garuda Indonesia vanwege het corona virus. Het staat nu op 25 Juni, dat zou betekenen dat we Wamena gaan verlaten op dinsdag 23 Juni. Dan hebben we nog een dag in Jayapura aan de kust om eventuele zaken te regelen voor de reis. We hopen dan vrijdag 26 Juni aan te komen op Schiphol.

We hopen te gaan vliegen met Garuda Indonesia

We hopen te gaan vliegen met Garuda Indonesia

Reizen is er niet eenvoudiger op geworden. Papua is vanaf eind Maart op slot gegaan vanwege het corona virus. Er kon niemand in of uit. Uitzonderingen daar gelaten.

Vanaf deze week worden er voor het eerst weer enkele vluchten toegelaten van Jakarta naar de kustplaats Jayapura in Papua. Wij wonen in het binnenland, een klein uur vliegen van deze plaats Jayapura.
We zullen naast de normale reisdocumenten, de nodige extra papieren mee moeten brengen om op een vlucht mee te mogen.
We moeten o.a. kunnen aantonen dat we gaan repatriëren naar Nederland en tevens ook dat we gezond zijn. Dus er is inmiddels een officiële brief van de Ambassade van Nederland in Indonesië aangevraagd, welke we inmiddels ook gekregen hebben, dat aantoont dat we Nederlander zijn en daadwerkelijk terug naar Nederland gaan.
Ook moeten we allen een officiële gezondheidsverklaring bij ons hebben en een negatieve uitslag van een COVID-19 Rapid test. We hopen de test en de gezondheidsverklaring aankomende week te kunnen regelen in het ziekenhuis hier in Wamena. Ook hier vragen we gebed voor of we deze papieren allemaal in goede orde mogen ontvangen.

Met Joas gaat het goed in Nederland. Hij woont bij familie en doet veel zelfstandig, eigenlijk vervolgt hij het afstandsonderwijs van Papua nu in Nederland… Dat doet hij gelukkig met plezier.

We hopen dat we met een enkele week weer herenigd mogen zijn als gezin in Nederland. We hebben ons huis in Kootwijkerbroek tijdens ons wonen en werken in Papua aan kunnen houden, daar we het konden verhuren.
Onze thuisfrontcommissie, vrienden en enkele familieleden hebben het huis weer zo veel als mogelijk ingericht, zodat we er met hopelijk een paar weken weer in kunnen gaan wonen.

Thuisfrontcommissie in actie

Thuisfrontcommissie in actie

Doordat wij uit een risicogebied komen, zullen wij zoals het er nu naar uitziet de eerste 14 dagen in quarantaine gaan en geen bezoek kunnen ontvangen.
Maar meeleven in deze weken kan ook op vele andere manieren…;-)
We hopen u daarna weer te kunnen en mogen ontmoeten.

Dit alles, zo de Heere wil en wij leven.

______________________________________________________________________

16 Mei 2020

J.l. 25 Maart schreven we dat Papua dicht ging, om reden dat het coronavirus dichterbij kwam. Passagiersvluchten van en naar Papua werden verboden. Tevens ook de binnenlands passagiersvluchten werden verboden. Dus de stad Wamena, waar we wonen ging ‘op slot’. De stad Wamena ligt in de Baliemvallei en is alleen via de lucht te bereiken. De cargo vluchten mochten wel doorgaan, gelukkig.
Nu is het 16 Mei, maar de situatie is nog steeds hetzelfde. Papua dicht en Wamena ‘op slot’.
De winkels, markten, mochten een enkele week na 12:00 uur niet meer open. Voor de fiets-, brom- en auto taxi’s hetzelfde, na 12:00 uur niet meer op straat. Privé mochten we nog wel op straat. Het was toen ‘s middags wel echt stil in de stad. Men hield zich daar dus aan. Winkels gingen precies om 12:00 dicht…Men kan zich dus wel aan de tijd houden hier! Maar daar moeten we bij zeggen dat de politie er actief op controleerde, of men zich er aan hield. Maar het 12:00 uur verbod is inmiddels opgeheven. En is nu verschoven naar 18.00 uur.

Winkel straatbeeld in Wamena. Rechts een supermarkt genaamd Hollandia...nog iets Nederlands...

Winkel straatbeeld in Wamena. Rechts een supermarkt genaamd Hollandia… nog iets Nederlands…

Er zijn officieel enkele gevallen van corona in de stad Wamena. Tot op heden zijn er nog geen aan overleden. Maar is dat een correcte info? We weten het niet met zekerheid te zeggen. In geheel Papua zijn er wel meer gevallen, dat is duidelijk.

Verder wordt men hier op straat geacht afstand te houden, mondkapjes te dragen en de handen te wassen. Sommige winkels zijn heel strikt, er mogen maar een bepaald aantal personen naar binnen. Geen mondkapje? Dan moet je er één kopen of je mag niet naar binnen. Ook zijn er diverse winkels waar er getemperatuurd wordt bij de ingang. Temperatuur te hoog? Dan mag je niet naar binnen… Aan de andere kant zijn de markten nog overvol met mensen. En ja, waar zijn daar de mondkapjes en de afstand?

Ook hebben we diverse mondkapjes uitgedeeld onder collega’s en andere lokale mensen zo rondom ons heen op straat.

Boodschappen gedaan bij de Hollandia... met masker en handschoenen...

Boodschappen gedaan bij de Hollandia… met masker en handschoenen…

Er zijn veel mondkapjes genaaid door de lokale mensen hier. Dit met hulp van sponsorgeld van Westerse gezinnen. Ook voor het ziekenhuis zijn materialen gemaakt.

We hopen en bidden dat het virus niet verder uitbreidt hier in Wamena en helemaal niet naar de kleine bergdorpen. Ook vliegen de zendingsvliegtuigen nog steeds niet met passagiers nu bijna alles nog op slot zit.

Onze tuinman is alweer enkele keren geweest om de tuin bij te houden. Ook enkele collega’s zijn alweer langs geweest om een kop koffie, gesprekje of anderszins.

De volgende tekst is veel in onze gedachten de laatste tijd:  “Hem nu, Die machtig is meer dan overvloediglijk te doen, boven al wat wij bidden of denken, naar de kracht die in ons werkt. Hem, zeg ik, zij de heerlijkheid in de Gemeente, door Christus Jezus, in alle geslachten, tot in alle eeuwigheid. Amen.” Deze tekst staat in Efeze 3:20-21.
Wat een bijzonder en groot Woord! Lees het eens langzaam: “Een God te hebben, Die machtig is meer dan overvloediglijk te doen, boven al wat wij bidden of denken!
Als je dan de voorgaande verzen erbij leest, is het een onbegrijpelijk wonder, wie Hij voor Zijn Kerk is en wat Hij voor Zijn kerk kan doen! Dan behoeven we niet te vrezen. Ook als we de toekomst in kijken.

Wij weten niet wat voor ons ligt. We hebben de hand aan de ploeg te slaan en vooruit te gaan, zodat we rechte voren trekken. Niet meer achterom zien, maar vooruit kijken, daarbij vertrouwend op Hem, Die machtig is.

De fabriek van het vliegtuig is al wel weer open, maar het luchtruim tussen Nieuw Zeeland en Australië is nog dicht. En Papua is ook nog dicht, dus we kunnen er niet uit daarvoor.

Afgelopen week is er een vliegtuig van een andere zendingsorganisatie verongelukt hier in Papua. Dit vliegtuig was met o.a. schoolspullen en COVID-19 materiaal opgestegen vanuit de kustplaats Sentani, maar kreeg kort na de start problemen en kwam in het nabijgelegen Sentanimeer terecht. De pilote is daarbij om het leven gekomen. Zij was de enige inzittende. Dit doet de zendingsgemeenschap heel veel, dat heeft heel veel impact op de gezinnen die hier wonen en werken. Zo ook op ons.

We hopen en bidden nog steeds dat we half juni terug kunnen keren naar Nederland om te repatriëren. Maar het blijft spannend. Waarschijnlijk kunnen we u eind mei hier meer over zeggen of dit wel door kan gaan.

Bidt u mee voor ons in deze omstandigheden?______________________________________________________________________

25 Maart 2020

Een jaar geleden, in Maart 2019 werden we opgeschrikt door de natuurramp aan de kust van Papua waarbij o.a. ons vliegtuig werd vernield.
Een halfjaar geleden werden we opgeschrikt door de opstand en de rellen hier in Wamena, waarbij we moesten evacueren.
En nu worden we opgeschrikt door de corona pestilentie. En wel wereldwijd.

Wat zegt dit alles ons? Tijd om te bezinnen waarvoor we eigenlijk op aarde zijn?

De ambassadeur van Nederland in Indonesië heeft vorige week alle Nederlanders in Indonesië opgeroepen om naar Nederland terug te gaan. Dat is heel wat.
We horen dat in Nederland veel mensen ziek zijn en overlijden, en ook dat dit alleen maar oploopt. Tevens zullen we dan moeten gaan reizen, wat ook ergens weer afgeraden wordt, want dan pak je het virus hoogst waarschijnlijk ergens onderweg op.
Is deze reis nu verantwoord, als gezin? We geloven op dit moment (nog) niet.

Papua gaat vanaf morgen voor twee weken dicht. Vliegen is er waarschijnlijk even niet bij.
Wij hebben gisterenmiddag wat extra boodschappen gedaan en hopen in en om het huis te blijven. We werden getemperatuurd bij de Ropan (de lokale supermarkt) met een digitale  temperatuurmeter op het voorhoofd, voordat we naar binnen mochten. Toen we eruit gingen, werd er een man de toegang van de winkel ontzegd, hij had een te hoge temperatuur.

Verder dus thuis blijven. Het hek zit deze tijd even op slot. Om zo een voorbeeld te geven aan de Papua’s.

Vers fruit groeit in onze tuin; een paar ananassen, deze groeien langzaam in een plant/struik. Komt als een kool in het midden van stevig blad. Bijzonder mooi en lekker.
Daarnaast hebben we veel bananenbomen in onze tuin, er zijn diverse trossen bananen bijna rijp (per tros rond 70 bananen). Ook hebben we twee bomen met avocado vruchten, daar kunnen we lekkere sap van maken. Passievruchten welke heerlijk fris zijn en dan nog een struik met de vrucht geheten: terong Belanda/ buah Belanda ofwel, Nederlandse vrucht. Gek he, die kennen we niet in Nederland, maar hier wel. Vast vanuit de jaren 60 deze naam gekregen. Maar goed van deze terong Belanda vrucht, maken we veel vruchtensap van.

Thuisonderwijs, dat deden we al, dus daar verandert niks aan. Dat mag goed gaan, met Cora als moeder en juf tegelijk. Een onmisbare duizendpoot.
Verder even geen lokale tuinman, even geen lokale helpster om Cora te helpen in huis, we hebben ze de ernst van de situatie uitgelegd. Dat dringt ook nu hier door.
We lopen zelf een stapje harder thuis, Kees blijft nu ook helemaal thuis bij het gezin.

Nieuw Zeeland is dicht en de fabriek van het nieuwe vliegtuig aldaar, is in ieder geval ook een maand dicht door het virus. Dus het nieuwe vliegtuig overvliegen van Nieuw Zeeland, via Australië naar Papua is zoals het er nu uitziet compleet van de baan. Alles had Kees  ervoor voorbereid, maar Gods weg is anders.

We geloofden door diverse omstandigheden al, dat wij als gezin in juni definitief terug moeten -én mogen gaan naar Nederland. Voornamelijk voor scholing van onze kinderen.
Onze oudste zoon is reeds in Nederland en hoopt volgend jaar examen te gaan doen.

Maar nu kan het zijn dat het terugkeren naar Nederland zelfs nog moeten vervroegen door de omstandigheden wereldwijd.
Repatriëren van het zendingsveld is niet eenvoudig. Veel gedachten houden ons bezig.
Er zou veel over te schrijven zijn, dat we liever langer blijf om het nieuwe vliegtuig toch nog op te halen –of komen hier graag voor terug om dat te gaan doen, maar we geloven door alles heen dat de Heere het zo duidelijk bestuurt, dat we echt terug moeten gaan naar Nederland.
Dat geeft anderzijds rust, wetende dat we de 2 jonge Papua piloten hier niet alleen achterlaten, de Heere kan een vervolgweg voor hen openen op Zijn tijd en Zijn wijze.
Dat is onze hartelijk wens en bede. Deze 2 jonge piloten hebben er ook rust in, -God bestuurt het alles- geven ze aan, hoewel ze het best moeilijk vinden dat we gaan vertrekken. We helpen ze nog waar mogelijk.

Bovenstaand alles ‘zo de Heere wil en wij leven.’

Er is een brochure voor zendingswerkers die repatriëren. Het zou mooi zijn als gezins- en familieleden, vrienden, collega’s, leerkrachten, mensen in de zendende gemeente en mensen in de gemeente na terugkeer deze brochure lezen.

Als u geïnteresseerd ben in deze brochure kan u deze voor €3,50 bestellen bij de ZGG:
https://zgg.nl/webshop/brochures/meer-dan-koffers-pakken/

Hartelijk dank voor uw meeleven! We hopen u op de hoogte te houden.

______________________________________________________________________

30 Januari 2020

Deze keer een update omtrent het vliegen.

Het nieuwe vliegtuig heeft reeds een testvlucht gedaan bij de fabriek van Pacific Aerospace in Nieuw- Zeeland!

Eerste testvlucht

Eerste testvlucht in Nieuw-Zeeland

De laatste details worden afgewerkt aan het nieuwe vliegtuig bij de Pacific Aerospace fabriek. We moeten nog even geduld hebben.

De nieuwe PAC is bijna klaar...

De nieuwe PAC is bijna klaar…

Kees is druk met het voorbereiden om dit toestel zelf op te gaan halen.
Het zal een lange ferry vlucht worden om dit nieuwe vliegtuig van Nieuw-Zeeland, via Australië naar Papua te gaan vliegen. Visums voor beide landen zijn inmiddels binnen, de gelijkstelling voor het Nieuw-Zeelands vliegbrevet heeft Kees ook reeds behaald.

Daarnaast is er ook nieuws te melden van onze 2 Papua piloten.
Deze jongens konden de afgelopen maanden met behulp van sponsors uit Nederland,  aanvullende training krijgen. Ze genieten ervan en ze groeien enorm in (vlieg)ervaring!

Zo is piloot Noor bezig met het behalen van zijn instructeursbrevet bij een vliegschool op het eiland Lombok. Hij hoopt met een enkele maand klaar te zijn.
Aansluitend zal hij dan weer terug te keren naar Papua om praktijkervaring op te gaan doen op het nieuwe vliegtuig.

Piloot Noor op het eiland Lombok

Piloot Noor op het Indonesische eiland Lombok

Piloot Imm heeft minder vlieguren dan piloot Noor, en heeft nog veel vliegervaring nodig.
Voor hem konden we een vliegtraining sessie in Australië samenstellen in samenwerking met een Mission Aviation Training Centre aldaar. Zo kan Imm professionele vliegervaring opdoen met zendingsvliegers in de Australische context.
Hij is op het moment nog in Australië, maar hoopt komende maand weer terug te keren naar Papua.
Zodra het nieuwe vliegtuig er is zal hij hier in Papua verdere praktijkervaring op gaan doen.

Piloot Imm in Australië

Piloot Imm in Australië

Zonder sponsoring uit Nederland waren deze extra vliegtrainingen niet mogelijk geweest.
Heel hartelijk dank voor uw meeleven, namens piloten Imm en Noor!

Tussendoor is Kees nog al eens onderweg met een helikopter hier in Papua, om nieuwe kleine airstrips in de bergen rondom Wamena te checken. Zodat er in de (nabije) toekomst een vliegtuig kan landen. Vaak moeten de mensen nog uren, soms dagen lopen over steile bergen en diepe dalen, om bij een goede en bruikbare vliegstrip te komen. En dan moet men vaak nog wachten tot er eens een vliegtuigje komt…

Approach en daarna landen bovenaan de vliegstrip op de parking area

Approach en daarna landen bovenaan de vliegstrip op de parking area. Met deze strip is men al 30 jaar bezig gaf men aan…helemaal met de hand gemaakt! Het ligt hoog in de bergen en men heeft geen machines ter beschikking.

Het checken kan beginnen. Lengte, breedte, hardheid van de grond, enzovoort.

Het checken kan beginnen. Lengte, breedte, hardheid van de grond, enzovoort.

De vliegstrip naar beneden aflopen gaat altijd prima, maar dan weer naar boven gaat altijd wat langzamer...

De vliegstrip naar beneden aflopen gaat altijd prima, maar dan weer naar boven lopen gaat altijd wat langzamer…

Zomaar een vliegstrip van boven gezien...Mooi he.

Zomaar een vliegstrip hier in Papua…mooi he. Geen één vliegstrip is hetzelfde…

Hier zijn we ook even geland, deze is nog niet klaar. Allemaal handwerk hoor, deze vliegstrip!!

Hier zijn we ook even geland, deze is nog niet klaar. Ook allemaal handwerk, deze vliegstrip!

Aanwijzingen van locale bevolking waar we precies moeten landen...

Aanwijzingen van lokale bevolking waar we precies moeten landen…

Locale bevolking rondom de vliegstrip...Zal hun vliegstrip binnenkort geopend kunnen worden? Dat betekend dan een directe verbinding met de 'buitenwereld'. In plaats van dagen lopen...

Lokale bevolking rondom de vliegstrip…Zal hun vliegstrip binnenkort geopend kunnen worden? Dat betekend dan een directe verbinding met de ‘buitenwereld’. In plaats van eerst lopen…

Een mooi plaatje als laatste. Een lokaal welkomst comite van een vliegstrip in wording bij de helikopter.

Een mooi plaatje als laatste. Een lokaal welkomst comité van ‘een vliegstrip in wording’ bij de helikopter. Men was blij ons te zien.

Zomaar wat plaatjes, om u een indruk te geven van de binnenlanden van Papua.
Misschien kunnen wij te Zijner tijd deze bevolking weer dienen met het nieuwe vliegtuig?

______________________________________________________________________

21 December 2019

We willen u hartelijk bedanken voor uw meeleven en steun in het afgelopen jaar.
Kerst & Nieuwjaarskaart 2019 - Familie Brand
Het vliegtuig heeft inmiddels de eerste testvlucht gedaan in Nieuw-Zeeland.

______________________________________________________________________

13 December 2019

Onze nieuwe nieuwsbrief is afgelopen week digitaal verstuurd naar de lezers.
Met het laatste nieuws omtrent ons leven en werken hier in Wamena.

Zo moet het nieuwe vliegtuig gaan worden…

PAC new PK-BSR______________________________________________________________________

26 November 2019

Hier in Wamena is het weer wat rustiger, alhoewel onder de mensen is het zo nu en dan nog wel angst/onrust op te merken. Ook bij onszelf merken we dat ook nog wel bij momenten. Vooral als er weer dagen genoemd worden dat ze demonstraties verwachten. Loopt het uit de hand of zal het rustig blijven?
Als we door de straten rijden, zien we veel verbrande auto’s, vrachtwagens, huizen, resten zinken platen, en nog veel meer. Eén foto doen we erbij. Dat geeft een beeld weer van de situatie hier, maar tegelijk kunnen we ook het wereldgebeuren erin terugzien. Op de voorgrond verwoesting en op de achtergrond een kerk.

beeld wamena
Gods Kerk houdt stand in eeuwigheid en zal geen duimbreed wijken.

Met het gezin gaat het goed op school. Alle drie krijgen ze van ‘mama’ thuis les.
Joas doet veel zelfstandig, Anne-Maria en Hilkia vragen alle aandacht van Cora.
Voor haar dit jaar extra druk. Een zegen dat het afstandsonderwijs goed gaat.

Er is nu écht zicht is op een vliegtuig…
Naar alle waarschijnlijkheid kan het toestel net voor de Kerstdagen of anders na Oud en Nieuw overgevlogen gaan worden van de fabriek in Nieuw-Zeeland naar Papua.

Als we meer informatie weten, geven we dit door op de website of via de nieuwsbrief!

______________________________________________________________________

16 Oktober 2019

We zijn twee weken in een warm Sentani geweest. We konden een huis gebruiken van een gezin dat op verlof was. De tijd in Sentani was goed voor ons gehele gezin.
Kees kon zo grotendeels herstellen van z’n rug, hij moest leren luisteren naar zijn lichaam. Cora kon even naar andere winkels om inkopen te doen. Het is veelal goedkoper in Sentani aan de kust, dan in het hoger gelegen Wamena, waar alles ingevlogen moet worden met vliegtuigen. De kinderen konden met andere Nederlandse kinderen spelen.

Instappen in Sentani voor de vlucht naar Wamena

Instappen voor de vlucht terug naar Wamena…

We mogen nu gelukkig weer thuis in Wamena zijn.
Het is nog best vreemd om hier weer rond te rijden, het is eigenlijk een andere stad geworden. Veel is er vernield of verbrand. De stad doet ook ‘leeg’ aan.
Op straat zijn er minder mensen als voorheen. Veel mensen zijn vertrokken.
Om u een indruk te geven. De markt waar Cora bijna elke dag wel even heen ging, is er niet meer zoals het was. De geraamtes van winkels staan er nog, maar daarachter is het vrijwel allemaal verwoest… het is er uitgestorven. Dat doet best vreemd aan.

De betreffende markt voorheen. Altijd druk en vol met mensen.

De betreffende markt voorheen. Altijd druk en vol met mensen…

De betreffende markt nu. Winkels verbrand en geen mensen meer.

De betreffende markt nu. Winkels verbrand en geen mensen meer op de markt, leeg!

We zijn wel weer blij thuis te zijn. Maar ergens is het wel en beetje dubbel dus.

Eén ding staat vast, alle bewoners in Wamena hebben hulp nodig, op allerlei vlakken. Zowel lichamelijk alsook geestelijk. Er is nog veel angst.  Er is ook zo ontzettend veel gebeurd. Dat laat zich haast niet beschrijven. Velen hebben dan ook trauma’s.
Afgelopen zondag na de kerkdienst, werden zakken rijst uitgedeeld aan de kerkgangers, dit was mogelijk gemaakt door de Nederlandse organisatie Bijzondere Noden.
Fijn dat de mensen hier zo steun mogen ontvangen.

Rijstzakken liggen klaar . Namen van coordinatoren erboven opgeschreven.

Rijstzakken liggen klaar . Namen van coördinatoren erboven opgeschreven…

Uitdelen van rijst door de kerkenraad aan de behoeftigen

Uitdelen van rijst door de kerkenraad aan de behoeftigen…

Daar het benzinestation waar we meestal de benzine halen, de pompen ook vernield zijn, wordt de benzine nu uit 200 liter drums geschept met emmers, om dan met behulp van jerrycans, trechter en slang de auto’s en motors te vullen. Bijzonder dat deze mensen zo toch hun werk blijven doen, ondanks alle tegenslagen.

Benzine tanken

Zo doen we nu dus benzine tanken…

Onze tuinman is ook weer terug, dat was een fijn weerzien. Hij wachtte ons op afgelopen week hier thuis. Alles gaat goed met hem en zijn familie, hij woont buiten Wamena.
Cora’s huishoudhulp kwam zaterdagmiddag ook weer even aanwippen met een paar heerlijke ananassen voor ons, uit het Yalimo gebied.
Dit om ons te melden dat ze er weer was! Ze was met haar kinderen de bergen in gegaan.
Ze wil graag weer komen helpen in de huishouding!
Verder zijn de scholen nog gesloten, want veel gezinnen zijn nog niet terug.
De Lentera school hoopt volgende maand weer vol te kunnen draaien.

PAC750
Deze keer ook nieuws omtrent het vliegen!
We hebben afgelopen tijd verschillende opties voor de vliegoperatie van Lentera bekeken, maar de beste optie momenteel is, om te wachten totdat Cenderawasih Air een nieuw vliegtuig heeft.
Terwijl we afgelopen weken ‘noodgedwongen’ in Sentani verbleven, konden we de directeur van Cenderawasih Air spreken. Hij is ook een Papua man en woont daar.
Wij als Lentera vlogen met het vliegtuig van Cenderawasih Air.
Hij had best wat nieuws te melden wat we nog niet hadden we vernomen, namelijk dat het nieuwe vliegtuig inmiddels aanbetaald is!
Dus de Pacific Aerospace vliegtuigfabriek in Nieuw-Zeeland is reeds begonnen met de bouw van het nieuwe PAC 750XL vliegtuig!

image004
P-750-XSTOL-III_Logo
Er moet nog veel geregeld worden, gaf de directeur van Cenderawasih Air aan, maar zoals het er nu uitziet zou het nieuwe toestel eind van dit jaar nog ‘van de band kunnen rollen’.
Dus dan zouden we met een enkele maand weer kunnen gaan vliegen hier, met een ‘brand’-nieuw vliegtuig?

PAC fabriek in Nieuw-Zeeland

PAC fabriek in Nieuw-Zeeland

Haast onvoorstelbaar, maar er gloort dus nu toch een beetje licht aan de horizon!

______________________________________________________________________

27 September 2019

De vorige keer eindigden we met de volgende zin: “Gebed om rust en veiligheid in het land is nodig, de onrust in het land is toegenomen.”

Afgelopen week is er veel gebeurd.

We zitten ‘even’ niet meer in ons huis, we wonen ‘even’ niet meer in Wamena.
We hadden nog geen tijd om het rustig allemaal op een rij te zetten wat er de afgelopen dagen is gebeurd. Dat zullen we nu doen.

Zaterdag 21 September in de morgen wilde Kees met Joas een kleine 2 uur gaan fietsen, zoals de meeste zaterdag morgens. Maar tijdens het aankleden om 7 uur schoot het hem plotseling in z’n rug, en liet hij zich op bed terug zakken. Niet fietsen dus…Dat was jammer, het is altijd heerlijk om wat door de vallei nét buiten Wamena rond te fietsen.

Zaterdag avond was er geen stroom, dus Kees steunend op een stok lopend naar de generator…hij bukte zich iets…en hij kon niet meer overeind. Cora en Joas hebben hem naar bed terug ondersteund/gedragen.
Zondag zoveel mogelijk op bed, alleen tijdens het eten er even uit.

Dan maandag 23 September, het leek een normale dag te worden. Kees lag nog steeds op bed. Cora was Hilkia en Anne-Maria aan het home-schoolen.
Joas was op de fiets naar de helikopter hangar gegaan van HeliVida om daar Duits te krijgen van de vrouw van één van de helikopterpiloten.

Plotseling hoorden we veel schoten buiten. In de morgen hadden we ook al iets schieten gehoord. Maar nu was het bijna continue. Wat is er aan de hand? Al snel horen we ontploffingen, en zien we dikke zwarte rookwolken boven Wamena verschijnen.
Ondertussen was Cora aan het appen waar Joas was…en kreeg ze door geappt dat het niet goed ging in de stad. Joas zelf had geen telefoon mee. Dan kun je altijd nog bellen of sms’en.

Joas kreeg te horen in de hangar, dat de situatie niet veilig was en dat hij beter snel naar huis kon gaan. De Duitse mevrouw waar hij les van zou krijgen was al niet meer gekomen. Joas is dus maar gelijk weer op de fiets gestapt en naar huis ‘getrapt’. Hij hoorde ook veel schieten tijdens het terugfietsen, maar hij is veilig thuisgekomen.

Het is daarna in de stad echt uit de hand gelopen. De lucht werd donker door al de zwarte rook. Hilkia deed zijn oren dicht en zei tegen Cora: ‘mama wanneer houden ze nu eens op met dat geschiet?’

Rook boven Wamena

Rook boven Wamena

Dit alles komt voort uit de voortdurend aanwezige spanning tussen de Papua’s en de Indonesiërs. Dat ‘broeit’ constant onder de oppervlakte. Maandag kwam er dus één vonk…en het explodeerde als het ware. Een paar Papua jongens die te laat in de klas kwamen op school werden voor apen uitgemaakt door hun Indonesische juffrouw. De klas ging de straat op en er werd een motor in brand gestoken en ze gingen langs andere scholen om medestanders… toen ging alles heel snel. Papua’s zijn woedend en bang tegelijk. Ze gingen massaal de straat op. Vooral dus studenten. Vernielend alles wat hun niet lijkt van voornamelijk Indonesiërs. De ook al massaal aanwezige politie en militairen schoten daarop met scherp.

Auto's als blokkades, links donkere rookwolken

Auto’s als blokkades, links donkere rookwolken

Het kantoor van de burgemeester was o.a. een doelwit, die is nu verbrand. Veel kleine winkeltjes, waar Cora vaak naar de markt ging, zijn o.a. in de brand gestoken, auto’s en trucks verbrand. Elektriciteit draden zijn, of doorgebrand, of doorgesneden. Ook is een afdeling van de elektriciteit centrale verbrand. Het grootste gedeelte van Wamena heeft  vanaf maandagmorgen 10:00 uur geen stroom meer. Bomen worden omgehakt en over de weg gelegd, wegversperringen, zodat je er zelfs vaak niet meer met de motor langs kan.

Dit waren winkels, nu alleen geraamten...

Dit waren winkels, nu alleen geraamten…

Er zijn veel doden te betreuren, heel veel gewonden zijn er gevallen. Winkels gingen direct allemaal dicht.

Dinsdag begonnen veel Papua vrouwen/gezinnen de spullen te pakken om met de kinderen naar de dorpen in de bergen te gaan, naar familie. De één met een auto, de ander met z’n allen op de motor en de rest allemaal lopend.
Eén voorbeeld: Woensdag belde een dominee Darius, welke van onze kerk in het bergdorpje Nipsan staat, Kees op. Hij was in Wamena met de bedoeling om samen met Kees een nieuwe airstrip te gaan controleren in de buurt van Nipsan met de helikopter, zodat daar in de nabije toekomst ook vliegtuigen heen kunnen.
Hij zei: “bapak Kees, we willen graag dat je onze airstrip bij Nipsan controleren gaat, maar wij gaan nu eerst naar ons dorp, Nipsan terug. De situatie in Wamena is ons ‘te heet’.” Kees vroeg hem, of hij een vliegtuig had geregeld. “Nee, we gaan lopen.” Kees vroeg hem hoelang dat dan lopen was!? Want dat dorp ligt best ver weg vanaf Wamena. Dan moeten er heel veel ‘bergen en dalen’ door gelopen worden! De dominee antwoordde: “Nou, als we met alleen mannen gaan, moeten we drie keer overnachten onderweg in de bergen. Maar nu gaan er ook vrouwen en kinderen mee, dus waarschijnlijk doen we er nu een week over. Aduh, bapak Kees, misschien kom ik in Oktober of November weer terug en kunnen we de vliegstrip dan alsnog samen controleren?”

Dit geeft de sfeer aan waarin het gewone Papua volk in leeft. Ze zijn bang voor represailles. En ze gaan Wamena uit. Ook onze Lentera collega’s. Scholen blijven dicht, Wamena loopt leeg…
Aan de ene kant van ons huis wonen Indonesiërs, deze zijn allemaal geëvacueerd naar militaire posten in -en rondom Wamena. Aan de andere kant van ons wonen twee lieve Papua familie’s, de één is al vertrokken, de andere blijft nog thuis.

Een zendingsvliegdienst gaf de Westerse gezinnen in Wamena de mogelijkheid om te evacueren naar de kust. Wij hebben getwijfeld. In ons buurtje waar ons huis staat was het nog relatief rustig. De eerste verbrande winkels staan hemelsbreed ongeveer 700 meter van ons huis. Kees zat nog steeds met zijn rug, daarom waren Joas en Cora dinsdag een stukje wezen fietsen. Ze moesten de fietsen over de met bomen versperde wegen tillen. Wat ze zagen deed Cora schrikken. Wat was er veel verbrand! Dus ze zijn weer terug gegaan. Joas wilde wel verder fietsen, tja de jeugd van zijn leeftijd ziet wat minder gevaren nog blijkbaar… Kees durfde woensdag morgen voor het eerst even op de motor te gaan met een zere rug, om een stukje verder de stad in te rijden om zo te zien hoe de situatie was. En om tegelijk te kijken of er geen wegversperringen waren als we er als gezin uit wilden met de auto. Nu, de bomen op de weg waren inmiddels doorgehakt, dus kleinere auto’s konden er ook al door. In de stad was de sfeer nog best grimmig, mensen liepen met kapmessen, geweren en flessen. Klaar om toe te slaan.

Vorige week konden we er nog boodschappen doen...

Vorige week konden we er nog boodschappen doen…

Een groot militair Hercules vliegtuig kwam woensdag eind van de middag de vele gewonden ophalen in Wamena. Het vliegveld van Wamena dat omringd word door de bergen, is normaliter gesloten in het donker, er is daarom ook geen baanverlichting. Maar gezien de nood vertrok deze Hercules toch in het donker. Een heel rare gewaarwording, een donkere airport, zonder baanverlichting en dan een dreunende Hercules horen opstarten, taxiën en vervolgens opstijgen. De start en landingsbaan is hemelsbreed misschien een goede 500 meter van ons huis vandaan.

Hercules tijdens de landing in Wamena

Hercules tijdens een landing in Wamena

Na samen overlegd en gebeden te hebben, besloten we dat het toch beter was om als gezin ons huis tijdelijk te verlaten. Kees heeft even gedacht om te blijven in Wamena. Maar gezien zijn pijnlijke rug, en dat de collega die hij theorie vliegles gaf, ook de omliggende dorpen inging met zijn familie, was dat idee eigenlijk gelijk verworpen. Hij zou er dan blijven om op het huis te passen. Nu dat is ook niet onbelangrijk, want nu de stad leegloopt, word er veel geplunderd, leeggeroofd. Zowel winkels als huizen. daar komen de berichten al van binnen. Een huis van een collega is al geplunderd.

Er stormt veel door je hoofd heen. Kinderen deden homeschooling, maar ergens waren ze er met de gedachten ook weer niet bij. Ook hoorden we op straat in onze buurt dat er later in de week of begin van de volgende week weer een soort demonstratie zou komen. Daar bovenop kwam, dat vanaf maandag de stroom er niet meer was (we gebruikten de generator een paar keer per dag, maar die gebruikt benzine en die gaat ook een keer op) en alle winkels en benzinestations zijn dicht. Dus onze spullen in de vriezer gingen langzaam ontdooien. Koelkast was niet echt koel meer.
We hebben verschillende dingen wat in de vriezer lag aan de Papua buren gegeven, dan heeft dat in ieder geval een goede bestemming.
Het Lentera truckje, wat we normaal gebruiken als vervoermiddel voor ons gezin, hebben we gevuld met de nog aanwezige benzine in onze schuur. En deze auto heeft een collega van Lentera die achter ons woont nu dankbaar meegenomen, om zijn familie naar veiliger oorden te brengen.

We zouden woensdag middag met een MAF toestel mee kunnen naar Sentani. Maar door weersomstandigheden kon dit niet doorgaan.
Maar donderdag morgen om 8 uur konden we alsnog mee naar Sentani, een plaats aan de kust.

Vertrek uit Wamena

Vertrek uit Wamena

Dus we kwamen donderdagmorgen net na 9 uur veilig in Sentani aan en werden we door één van onze monteurs die in Sentani woont, opgehaald. We mogen een huis van een zendingsgezin wat op verlof is, gebruiken. Daar zijn we enorm blij mee.

Hilkia in de tuin bij ons tijdelijke huis in Sentani

Hilkia in de tuin bij ons tijdelijke huis in Sentani

Een heel verhaal…en het is nog lang niet compleet. Maar goed, dan heeft u een kleine indruk hoe het ons, en het volk hier vergaat.

We hopen dat de rust en vrede weerkeert in de harten(!) van de Papua’s. Maar het lijkt net zo gemakkelijk om de Papua te overreden om over zulke dingen van gedachten te veranderen, als de band van een grote vrachtwagen te verwisselen terwijl deze de heuvel afrolt…
Om het evangelie in hun gedachten vast te leggen, is net zoiets als proberen om gelatinepudding aan een boom vast te spijkeren…las ik eens…

En toch…is er ook hoop voor dit Papua volk. Ze zijn in ontwikkeling.
Tieners zijn ook in ontwikkeling en willen dan alles graag zelf doen, en dat loopt niet altijd naar de zin…ik wil het zelf doen! En dan slaan en schoppen ze soms van zich af… ze vernielen weleens wat. Dat is niet goed te keuren. Maar gaat u dan weg als vader en moeder? Nee toch, nou ja misschien loopt u even een ‘blokje’ om. Eventjes laten bedaren. Snapt u? Dit is maar een zwak voorbeeld. De situatie is hier heel wat complexer, maar toch komt het misschien wel daarop neer; ze ontwikkelen.
Een kennis die in Wamena woont, zei het vorige week vrij vertaald ongeveer als volgt: “Papua’s willen vrij zijn, maar als ze de vrijheid in Christus niet kennen, zoeken ze de rust op de verkeerde plek!” Dat is zo, overal, en met iedereen op deze aarde.

We hopen zo, als de situatie het toelaat, met ongeveer een week weer terug te gaan naar Wamena om zo de Papua’s te kunnen blijven helpen én ondersteunen in ‘de ontwikkeling!’

Van de week was na het bijbelverhaal ’s avonds (in Wamena nog), psalm 33:5 aan de beurt om te zingen als gezin. Cora las hem deze keer voor, daar we geen stroom hadden en dus in het donker om tafel zaten met een waxine lichtje en zij met een zaklamp het bijbelverhaal voorlas. Die psalm was best treffend in deze situatie:

Geen ding geschiedt er ooit gewisser,
Dan ’t hoog bevel van ’s HEEREN mond;
Zijn Godd’lijk almacht spreekt en ’t is er;
Zijn wil geschiedt, en ’t wordt terstond.
Schoon de heid’nen samen
List op list beramen,
God verbreekt hun raad;
Schoon de mogendheden
Snood’ ontwerpen smeden,
Hij belacht haar haat.

______________________________________________________________________

13 September 2019

Het streefbedrag voor ons gezin is bereikt, daar zijn we u heel erkentelijk voor!
We kunnen hierdoor tot eind van dit jaar blijven, om het werk over te dragen aan de Papua’s. We hopen dat er daarvóór (zicht op) een nieuw vliegtuig is, zodat we nog wat langer kunnen én mogen blijven.

Met ons gezin gaat het verder goed, Cora heeft nu alle drie de kinderen thuis op school. Alweer 4 schoolweken zijn voorbij, ze pakken het alle drie goed op.

Kees is door de week weer aan het (vlieg)lesgeven. Ze hebben een lokaal toegewezen gekregen van de Lentera school en die zijn ze ‘stukje bij beetje’ aan het inrichten als vliegtheorie/instructie lokaal.

Overzicht van een gedeelte van het Lentera complex in Wamena

Overzicht van een gedeelte van het Lentera complex in Wamena

Eén student piloot heeft Kees dus mogen voorbereiden op het (vlieg-)instructie geven, en hij is inmiddels in Jakarta op een vliegschool om zijn instructiebrevet te halen. Zodat er binnen de organisatie een lokale instructeur is. De andere student piloot is hier om meer ervaring op te doen, dat kan o.a. nu op een nieuwe laptop met een vlieg-control stick waar we het vliegen –en landen in de bergen kunnen simuleren met behulp van een vliegsimulator. De instructeurs cursus voor de ene lokale piloot en laptop +stick voor de algemene training hier, zijn mogelijk gemaakt door sponsors uit Nederland.

Ons nieuwe, verder nog in te richten, vlieg instructie lokaal

Ons nieuwe vlieg instructie lokaal

Het speeltoestel bij de Lentera school is inmiddels af, en zo heeft de kleuterafdeling een mooie speelplaats naast de school erbij gekregen.

2 glijbanen, zandbak en autobanden om mee te spelen

2 glijbanen, zandbak en autobanden voor de kleuters om mee te spelen

Kleuterklasje buiten een kring aan het maken

Kleuterklasje buiten een kring aan het maken

Gebed om rust en veiligheid in het land is nodig, daar de onrust in het land is toegenomen.

Pray for Indonesia
Bedankt voor uw meeleven.

______________________________________________________________________

18 Juli 2019

We zijn twee weken als gezin er tussenuit geweest.
Daarbij zijn we wel in Papua gebleven.
Maar dan in een ander -westelijker gelegen- gebied, op een klein eiland.
Wat een rust en wat een schone natuur was daar.

ons verblijf deze 2 weken; een paalwoning op/aan het water

Ons verblijf tijdens deze twee vakantie weken; deze paalwoning op/aan het water

Kees heeft daar op dat eiland tevens een andere Nederlander op weg geholpen met zijn helikopter luchtvaartproject.

Helpen realiseren van Bell 47 helicopter project

Helpen realiseren van Bell 47 helikopter project

Inmiddels zijn we weer terug in Wamena.
Vanmorgen is Kees op het Yakpesmi kantoor wezen helpen (Kerkelijk bureau van GJRP).

Het kerkelijk bureau van de GJRP in Wamena

Het kerkelijk bureau van de GJRP in Wamena

Ze hadden problemen met de radio waar ze verbindingen met dorpen in de bergen kunnen leggen. Bij zulk soort gelegenheden is er altijd veel aandacht.
Dus na afloop buiten samen op de foto.

Soms houden ze de camera iets scheef...

Soms houden ze de camera iets scheef…

We schreven in de laatste nieuwsbrief dat Kees één van de lokale piloten aan het voorbereiden was om zijn instructeurs opleiding te gaan volgen.
Inmiddels is deze van de Papua collega piloot begin van deze maand Juli naar een vliegschool gegaan, ook met sponsorgeld vanuit Nederland, om daar zijn instructeurs brevet te gaan halen. Hij hoopt met enkele maanden instructeur te zijn, zo de Heere wil.
Dat zou heel fijn zijn, want dan kan hij in de toekomst andere Papua piloten helpen om te gaan vliegen in Papua.

Begeleiden van één van onze Papua piloten

Begeleiden van deze Papua piloot voor vertrek

Met betrekking tot de verzekering en daarbij het aanschaffen van een nieuw vliegtuig, is op dit moment nog helaas weinig te melden. Het zou weleens langer kunnen gaan duren als vooreerst gedacht. Maar alle dingen zijn in Gods hand, dus ook dit.

______________________________________________________________________

15 Juni 2019

Een nieuwsbrief met het laatste nieuws is achterliggende dagen verstuurd.
Nu gevuld met wat meer informatie omtrent de andere aandachtsgebieden van Lentera.

Overzicht aandachtsgebieden van Lentera

Overzicht aandachtsgebieden van Lentera. Het aandachtsgebied ‘luchtvaart’ is het meest geraakt nu het vliegtuig er niet meer is.

Als u bovenstaand figuur goed bekijkt, ziet u dat we ook een koffie afdeling hebben.
Daar hebben we het eigenlijk nog nooit over gehad.

IMG_5343
De koffiebonen worden vanuit de Baliem Valley zelf gehaald, maar ook worden de koffiebonen uit de bergdorpen naar Wamena gevlogen met zendingsvliegtuigen.
Kees vloog ze voorheen zelf in.
Hier in Wamena volgt dan het proces van: drogen, pellen, branden, (evt.) malen, afwegen, inpakken en verkoop.

Lentera Coffee

Lentera Coffee

Verder is er nog geen nieuws omtrent aanschaf van een nieuw vliegtuig. Het is in proces. We hopen dat we u met een maand meer kunnen melden hieromtrent.

We zeggen wel eens, ‘we vliegen op onze instrumenten’.
Dat moet een piloot doen als hij vliegt met weinig of geen zicht naar buiten.
Hij mag niet op zijn gevoel vertrouwen tijdens de vlucht, want dan gaat het vroeg of laat mis. Vliegt hij bijvoorbeeld wel de juiste koers, is hij niet ongemerkt iets aan het dalen zodat hij zo meteen te dicht bij de bergen zit…enzovoort.
Een piloot moet dan volledig vertrouwen op de instrumenten.
Dat is in het dagelijks leven ook zo.
Om de juiste koers te ‘vliegen’ in ons leven, moeten we op de instrumenten vertrouwen: de Bijbel, dat is Gods Woord en het persoonlijke gebed.
Laten we dat doen zoals een piloot dat doet: niet op het gevoel. Maar met vol vertrouwen.

Trust in Him
Eigenlijk is het goed om altijd op onze instrumenten te vertrouwen, niet alleen bij minder zicht, maar ook bij mooi weer. Dag, in dag uit. Want, wij ‘vliegen’ daarheen. Psalm 90:10.
______________________________________________________________________

11 Mei 2019

Wat fijn dat er zoveel meeleven is geweest en nog steeds is.
Op vele manieren is meeleven getoond. Dat doet ons goed, zoveel steun. Zodat we ons werk in Papua nog een poosje kunnen blijven doen, zo de Heere wil en wij leven.

De Baliemvallei. Wamena, waar we wonen, ligt rechts tussen de bergen in.

De Baliemvallei. Wamena, waar we wonen, ligt rechts tussen de bergen in.

U zult misschien denken, wat doen we zoal als er geen vliegtuig is?

Veel spreken met collega’s, als eerste.
Hier is relatie heel belangrijk, met elkaar praten wordt echt gewaardeerd. Daar is luisteren een belangrijk onderdeel van. Wat hoor ik door het gesprek heen? Vaak praat men niet maar alleen voor zichzelf, maar is het een mening van meerdere personen. Dat vraagt best wat van je. Wat bedoelen ze nu eigenlijk te zeggen? Soms slaan we de plank mis.
Voor ons Westerse mensen zijn soms dingen heel helder en moet er tot actie worden overgegaan. Maar hier vinden ze het heel belangrijk om het van alle kanten te belichten en te bespreken. Dus niet te gauw conclusies maken. O, o, wat een leerschool.
IMG_2734
Elke week komen we bij elkaar voor de weekopening van Lentera collega’s op de airport. Om de beurt heeft één collega heeft dan de leiding, leest een Bijbelgedeelte en spreekt erover. Iedereen die er daarna wat wil zeggen krijgt daar ruimte voor, ook als hij/zij wat wil zeggen hoe de zondag was geweest en dan voornamelijk wat men gehoord heeft vanuit Gods Woord in de kerk, of gewoon tijdens Bijbellezen. We zingen samen en vragen of er belangrijke dingen zijn om voor te bidden. Zoals ziekte of moeilijkheden bij collega’s.
Ook komt de werksituatie dan vaak ter sprake. We mogen dat aan de Heere voorleggen, dat Zijn wil geschiedde mag. Niet onze wil.

De twee Papua piloten komen trouw elke dinsdag en donderdag bij ons thuis.
Daar hebben we al eens over geschreven. Soms komt er zo ineens een extra collega bij aanschuiven. Dat is altijd gezellig en goed.

Speeltoestel maken voor Lentera school.
Met onze Lentera collega’s zijn we een nieuw speeltoestel aan het maken. We hebben de oude uit elkaar gehaald en die bouwen we weer opnieuw op. Tevens breiden we het model wat uit, zodat de kinderen meer uitdagingen krijgen om samen te spelen. Eerst was het maar met één glijbaan, nu willen we dat uitbreiden naar twee glijbanen en ook een klimrek ernaast.
IMG_5000 (2)
Een nieuwe vliegstrip checken voor een andere zendingsvlieg organisatie.
We hebben even geleden een vliegstrip gecheckt of deze voldeed aan de eisen om er een vliegtuig te kunnen laten landen. Er zit jarenlange arbeid in om (met de hand!) een mooie geschikte vliegstrip te krijgen. Er waren een nog paar punten waaraan gewerkt moest worden, zag ik (Kees). Als dat gedaan was zou er een vliegtuig kunnen komen.
IMG_3782
We waren er met de helikopter van een zendingsvliegorganisatie heen gevlogen. Op de terug weg konden we een gewonde man ophalen uit een klein dorp in de bergen. Deze man was vruchten aan het plukken in een metershoge boom en viel er toen uit. Dat is een veel voorkomend verschijnsel hier in Papua. U moet weten, deze mensen wonen in –en leven uit de natuur! Hun supermarkt is de jungle! Ze wonen eenvoudigweg in een grote gezonde supermarkt. Ze weten precies wat te eten is en wat niet. Ook verschillende medicijnen halen ze nog steeds uit de natuur. Maar goed, deze man viel dus uit de boom en daar was geen vliegstrip in de buurt, dus dat de helikopter in de buurt was, was een zegen! We hebben deze man in Wamena direct bij het ziekenhuis uitgezet. (We hoorden dat hij inmiddels genezen is en weer terug mag zijn in zijn dorp.)
Micha 10
De vliegstrip welke we hebben gecheckt met de helikopter, heeft inmiddels ook een proeflanding met een vliegtuig gehad!  Een enorme bemoediging voor de mensen uit dat dorp. Zodat ze dus nu niet meer allen afhankelijk zijn van helikopters, maar dat er ook vliegtuigen kunnen komen.
IMG_4732
Er zit nog een vliegstrip check aan te komen, maar dat heeft de nodige voorbereidingen nodig. De vraag kwam kort geleden uit onze eigen kerk naar mij. Lokale stammen aldaar kunnen niet heel goed met elkaar overweg, dus heeft één van deze stammen een vliegstrip op een kleine twee uur lopen van de ‘oude’ al bestaande vliegstrip gemaakt. Dat geeft frictie. Het zou mooi zijn als we eerst iets mogen betekenen dat men deze ‘stammen strijd’ wil bespreken en neerleggen.  Dit vraagt bovenal wijsheid van Boven. Daarnaast ook om overleg met de kerk, en uiteraard ook met de bereidheid van (helikopter) zendingvliegorganisaties om de vluchten te gaan regelen te zijner tijd.

Er is dagelijks (gebeds)werk om te zien of -en hoe- Lentera door kan en mag gaan.
Dus om mogelijk een nieuw vliegtuig te kunnen aanschaffen. Misschien zou het mogelijk zijn met behulp van investeerders vanuit o.a. Nederland. Er zijn verschillende opties mogelijk. Stap voor stap wordt het alles iets duidelijker welke optie waarschijnlijk het beste is, om de mensen hier te kunnen blijven helpen en bijstaan.
Het is misschien niet voor te stellen, maar dit alles is zwaarder en vraagt meer dan elke dag vliegen van ’s morgens vroeg tot in de middag, dat vroeg ook altijd veel. Geconcentreerd vliegen en landen op de kleine berg vliegstripjes. Als mentor de jonge Papua piloten begeleiden door weer en wind tussen de bergen. Als ik eerlijk ben: laat mij maar de hele dag vliegen!
Dit is compleet anders, het weegt veel, heel veel! Gedachten draaien elke dag op volle toeren, ja op hoogspanning soms. Er is verantwoordelijkheid voor de collega’s, er is grote verantwoordelijkheid voor ons gezin. Er is ook verantwoordelijkheid naar u als achterban. Maar bovenal is er verantwoordelijkheid tegenover God.

Dat we Zijn wil mogen (blijven) doen, door dit alles heen. In dat opzicht gezien, dan gaat het goed hoor. Hoe het ook gaat.

______________________________________________________________________

25 April 2019

Aankondiging van een paar sportieve meiden, die van Barneveld naar Kruiningen willen fietsen op 30 April en 1 Mei om ons te helpen:

HELPT U ZE?

HELPT U ZE?

Kees is afgelopen tijd een voor goede week mee geweest naar twee dorpjes in het binnenland van Papua met Elco. Er werd training gegeven aan lokale kerkenwerkers aldaar. Dan hebben we het over o.a.: dominees, ouderlingen, diakenen, zondagschool en bijbelschool werkers.
Daar Kees voorheen ook naar deze dorpjes vloog, waren er veel bekenden. Er was blijk van waardering dat we hun dorpjes aandeden, om ze te helpen en bij te staan.

Lekker warm in de hut

Dagelijks beeld, een rokende hut. Een vuurtje binnen om op te warmen, maar ook om eten te koken.

______________________________________________________________________

6 April 2019

We zijn overweldigd door de steun in de laatste weken. Onverdiend, zoveel! Waar hebben we dat aan te danken? Wat bijzonder en bemoedigend dat u en jullie allemaal ons willen en kunnen helpen! Ook onze Thuisfront Commissie (TFC) is verwonderd.
Het streefbedrag voor ons gezin is nog niet helemaal bereikt, maar we zijn een heel eind op weg. Zo lijkt het er op dat we hier nog als gezin mogen blijven, om dit werk meer en meer over te dragen aan de Papua’s. Hoewel het nu best wel even moeilijk is om te zien hoe het precies gaat lopen de komende weken, maanden.

Samen met Elco van Burg (consultant bij Lentera) hebben we de laatste weken gekeken naar mogelijkheden voor Lentera, hoe nu verder. Dit is nog niet helemaal duidelijk op dit moment. De verzekering van het vliegtuig laat nog op zich wachten.
Daarnaast zijn we met de vliegtuigfabrikant van Pacific Aerospace in Nieuw-Zeeland in gesprek, of er misschien een nieuw toestel aangeschaft kan worden.
Dat is nog best een heel bedrag; 2,300,000 USD.
Maar we hopen dat de verzekering daarvan een groot gedeelte van gaat dekken.

P-750-XSTOL-III_Logo voorbeeld
Van de week is onze nieuwe nieuwsbrief weer per email verstuurd. Hierin leest u ook de laatste ontwikkelingen na de verwoesting van het vliegtuig waar Kees zijn dagelijks werk mee deed.

Ondertussen gaat het gezinsleven gewoon door. De kinderen zijn druk op school. Joas en Anne-Maria zijn de hele week bij Cora thuis, Hilkia alleen de woensdagen thuis en de andere dagen op ‘onze’ Lentera school. Deze school is trouwens onderdeel van Lentera en het personeel draaide ook hoofdzakelijk op de inkomsten van het vliegtuig.
Maar ook al is nu het salaris ingekort en leven we allen samen momenteel van de giften, blijven de meesters en juffen trouw aan hun werk, zodat de kinderen tóch onderwijs kunnen blijven ontvangen. Hieronder ziet u Hilkia en zijn klasgenoten, met de Lentera school op de achtergrond. U ziet het, ze lopen het liefst op de blote voeten…

School SSB APRIL 2019 3
______________________________________________________________________

20 Maart 2019

Door de natuurramp in Sentani is ons vliegtuig onherstelbaar beschadigd.
Dit was onze bron van inkomsten.

Kunt en wilt u ons helpen?
Klik hier voor meer informatie: naar pagina meeleven.

______________________________________________________________________

18 Maart 2019 

Afgelopen week waren de onderdelen van het vliegtuig aangekomen in Sentani, aan de kust van Papua.
Het plan was om deze week alles te installeren, zodat ik eind van de week het vliegtuig  kon ophalen om het terug naar onze woonplaats Wamena te vliegen.
Dat was ons plan… Maar Gods plan was anders.
Zaterdag avond 16 Maart zijn er in dat gebied modderlawines ontstaan en één ervan is dwars door de hangar gegaan waar ons vliegtuig in onderhoud stond. Ons vliegtuig is mee naar buiten ‘gesleurd’ door de stroom, over de landingsbaan en is zwaar beschadigd.
Ook alle gereedschappen van de monteurs zijn verdwenen in de modder.
Doyo 16 Maart 2019
doyo 16 maart 2019 1
Zondagmorgen, 17 maart, rond 6 uur in de ochtend komen de eerste berichten in Wamena binnen. Door grote regenval in Sentani zijn grote modderstromen ontstaan. Op vele plekken zijn huizen weggevaagd, met mensen en al. Later in de dag werd duidelijk hoe groot te schade is. Veel mensen zijn verdronken of verongelukt door instortende huizen. Velen zijn vermist, ook de materiële schade is groot.
autos sentani
Het is een grote strop voor ons, omdat we maar een vliegtuig hebben. Heel stichting Lentera is er van afhankelijk: de training van onze piloten en monteurs, de salarissen van ons, onze collega’s, de school, het gezondheidsprogramma… Het is nog onduidelijk of de verzekering dit gaat dekken. En dan nog gaat het maanden duren voordat we een nieuw vliegtuig en weer inkomsten hebben. De vraag is: “wat wil God ons hiermee leren?”
plane
IMG-20190317-WA0018
Naast verdriet is er ook dankbaarheid. Niemand van de Lentera-mensen is getroffen. “Vanmorgen bij de weekopening in Wamena deelden sommigen van onze collega’s en vrienden dat het een Bijbelse opdracht is dat we in voorspoed dankbaar en in tegenspoed geduldig moeten zijn.” Inderdaad. Wij mogen ook nu wel dankbaar zijn: een vliegtuig is maar materiaal, het is vervangbaar. Mensen zijn niet vervangbaar. Van onze directe collega’s en vrienden is niemand omgekomen. We leven nog. God geeft ons nog genadetijd.

Er wonen andere westerse gezinnen in het getroffen gebied, welke daadwerkelijke hulp aldaar verlenen. Vanuit Wamena proberen we waar mogelijk te helpen.

Onze kleinste zoon Hilkia, is vandaag jarig. 6 jaar alweer.
We zouden het bijna vergeten door dit alles…
Hij mocht vanmorgen op de Lentera school trakteren: zelfgemaakte popcorn voor zijn Papua klasgenootjes!
Hij begrijpt niet zo heel goed wat er allemaal gaande is.
Dus we proberen vandaag voor hem een fijne dag te maken.

God is getrouw, Zijn plannen falen niet.
______________________________________________________________________

11 Maart 2019 

We vliegen nog niet, maar er zijn wel ontwikkelingen.
Begin vorige week was mijn validatie klaar. Deze validatie is mijn Indonesische brevet op basis van mijn Amerikaans brevet. Dus die heb ik binnen en kan dus in principe weer vliegen. De onderdelen van het vliegtuig zijn (gedeeltelijk) betaald en onderweg. Het lijkt er dus op dat we met een enkele week weer kunnen gaan vliegen.

Ja, morele vragen komen voort uit een spanning tussen de drie polen: ‘professie, persoon en zijn rol’. In het zendings/ ontwikkelingswerk zijn deze 3 nauw verweven.
De professie geeft er de voorkeur aan om alles zelf maar te doen, dit gaat immers sneller en beter. Echter de rol waarmee we zijn uitgegaan is het opleiden en bijstaan van lokale mensen op het veld. Dit kan dus betekenen dat zaken veel langer duren, dat er fouten worden gemaakt of dat het ten koste gaat van andere zaken. Dat vraagt geduld.
Dit is dus een andere manier van omgaan met professionele kennis… Snapt u?

Elke dinsdag en donderdag morgens komen de twee Papua piloten bij ons thuis om o.a. de theorie van het vliegen met mij (Kees) door te nemen. Maar we ‘snijden’ ook veel andere onderwerpen aan.  Daar hebben we nu tijd voor en dat geeft een band.

Twee weken terug zijn Joas en ik met een vliegtuig van een andere organisatie wezen kamperen op een vliegstrip in het binnenland hier. 2 andere piloten met hun zonen en een zendeling met zijn zoon gingen ook mee. Vaders/ zonen camping zeg maar.
Dat was even iets anders om zo samen met Joas een tent te delen (die lek was…en de laatste nacht regende en onweerde het …mijn kussen was heel nat en Joas zijn slaapzak bij zijn voeten…) Maar heel mooi in de natuur bij lokale Papua’s.
We konden zo ook op zondag daar naar de kerk. Men zit daar op gedroogd gras en stenen. Vrouwen links en mannen rechts…we schoven zo tussen de mannen in op de grond.
Ook moest er een bakar batu / kookput maaltijd geregeld worden voor de ‘piloten’.

Vorige week donderdag en vrijdag was er een huwelijks seminar geregeld voor alle Lentera collega’s. Getrouwd en ongetrouwd. Ook onze tuinman met zijn vrouw mochten mee. Dat was iets heel nieuws voor hem en zijn vrouw. Er wordt veel ruzie gemaakt in Papua gezinnen/families. Vaak leeft men ook met meerdere gezinnen in een huis/ hut. Dat geeft best onrust. Er is geen regelmaat. Animisme steekt vaak ook de kop op, ook onder christelijke gezinnen. Aan het eind hebben we iedereen counseling aangeboden, wat ze allen graag wilden. Dan zijn ze best open, heel vertrouwelijk.
Fijn om zo met je collega’s om te kunnen en mogen gaan.
______________________________________________________________________

12 Januari 2019 

Wij zijn eind vorige week veilig in Papua aangekomen. Reden tot dank aan de Heere.
Het weerzien van collega’s en vrienden was allerhartelijkst.
Inmiddels zijn de koffers zijn uitgepakt.
Cora is alweer begonnen met home-schooling van de kinderen.
Het vliegtuig staat op het moment in onderhoud.
Dus Kees kan eerst in en om het huis alles opknappen samen met onze tuinman.
Deze trouwe tuinman ontving ons, samen met zijn vrouw met open armen…
Een warm welkom bij ons huis! :)______________________________________________________________________

31 December 2018 

Nieuwjaarskaart 2018-2019 EMAIL
U allen, de beste wensen voor het nieuwe jaar!
We hopen deze week terug te gaan naar Papua.
______________________________________________________________________

6 November 2018 

Door ziekenhuis opname van Cora, zal ons vertrek naar Papua wat gepland stond in November, uitgesteld gaan worden. Wanneer we nu wel naar Papua mogen en kunnen gaan, is nog onduidelijk. Zoals het er nu naar uitziet zal dit begin januari gaan worden. Cora zal eerst goed moeten herstellen.
______________________________________________________________________

16 Augustus 2018 

Wij zijn veilig in Nederland aangekomen.

Landing op Schiphol

Landing en welkom op Schiphol…

Het was een warm welkom op Schiphol, door familie en vrienden.
We hopen op verlof te zijn in Nederland tot half November.

Op zaterdag 25 Augustus hopen we een presentatie van ons wonen en werken in Papua te geven. Aanvang 15:15. Allen hartelijk welkom.

Welkom op 25 Augustus in Barneveld!

Welkom op 25 Augustus in Barneveld!

Na de presentatie organiseren we een maaltijd voor vrienden en familie.
Indien u wilt blijven eten dit graag even doorgeven aan ons onze thuisfrontcommissie.
______________________________________________________________________

30 Juli 2018

We zijn inmiddels op reis naar Nederland.
Onze ‘familie’, de collega’s en vrienden in Papua, hebben we achter gelaten.

We gaan ze missen de komende maanden. Dat voel je.
IMG_1676
Ook het werk van mij (Kees) zal ik gaan missen.
IMG_2566
Even niet elke dag vliegen door de bergen, ongeacht het weer…
IMG_2508
Even geen lokale collega’s begeleiden tijdens het vliegen…
IMG_1268
Even geen vliegtuig te hoeven landen op de prachtige vliegstrips in de bergen…
IMG_2554
Even geen contact met de eenvoudige bergbewoners terwijl we het vliegtuig uitladen…
IMG_20180118_093119_HDR
Even geen homeschooling voor Cora met de kinderen…
hilkia
Maar even een periode van rust met het gezin, samen met familie en vrienden in Nederland.

Op het moment van dit schrijven zijn we voor een paar dagen in Jakarta. Het is fijn om een tussenstop tijdens reis te hebben, zodat we niet ineens van Papua in Nederland aankomen. Boven de stad Jakarta hangt een grote wolk van smog…het viel me op toen we met het vliegtuig vanuit Papua aankwamen. Heel veel verkeer.

De taxi zoals hieronder is een makkelijk vervoermiddel in deze stad.
We zaten wel een beetje op elkaar, zoals u ziet.
Joas mocht voorin bij de chauffeur…nou ja chauffeur…deze wat oudere man was eigenlijk meer een coureur…Of zijn wij niks meer gewend?
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Wat een drukte allemaal…
Indrukken van het leven in een ‘wat meer’ westerse wereld komt op ons af.

We moeten echt even omschakelen…

Nieuws op onze website zal deze maanden van verlof niet worden bijgewerkt, daar we in uw midden zijn.
______________________________________________________________________

16 Juni 2018 

Afgelopen week is onze nieuwsbrief weer verstuurd, met een schrijven over ons gezin.
Het komende verlof staat voor de deur! Ook kunt u een interview met ons lezen in de nieuwste editie van het familieblad Terdege.

Onderstaand wat over het vliegen, afgelopen week.
Normaal ben ik, Kees, elke zondag thuis. Zo niet afgelopen week. En normaal vlieg ik ook niet op zaterdag, maar ziende op ons komende verlof willen ze graag dat ik wat meer vlieg, want zoals het er naar uitziet zal het vliegtuig tijdens ons verlof minder gaan vliegen. Dus afgelopen zaterdagmorgen ging ik zoals een normale vliegdag, net na 5 uur de deur uit. Het begint rond 5:30 te schemeren. Elke dag, het hele jaar door….’s Middags rond 18:00 uur is het weer donker, elke dag, het hele jaar door.
Rond 6 uur de eerste vlucht, het is dan net licht en gaat de airport van Wamena open.
Na de derde vlucht kreeg ik problemen met de motor, net voor we wilden landen op een vliegstrip in de bergen. Ik brak de approach voor de landing af om na te denken wat wijsheid was…even overwogen om direct terug te vliegen naar Wamena, maar dat was dan wel weer nog een half uur vliegen. En daar ik vond dat de motor echt niet goed liep, besloten we om eerst op de kleine vliegstrip te landen, zodat de passagiers ieder geval veilig op hun bestemming waren aangekomen. Na een veilige landing gaf ik wat gas om het laatste stukje van de vliegstrip omhoog te taxiën, om daar het vliegtuig op de parkeerplaats om te draaien. Dan staat het vliegtuig gelijk klaar om weer op te stijgen. Maar zover kwam het niet. Tijdens het gas geven bij het om omhoog taxiën begon de motor zo onregelmatig te lopen, dat ik het vliegtuig gelijk liet staan en de motor uit zette. Na de passagiers met hun goederen uit het toestel geholpen te hebben, hebben we samen met m’n locale co-piloot de motorkap eraf gehaald om te zien of er zichtbare schade aan de motor of iets dergelijks was, maar nee niks te zien. Het was niet helemaal duidelijk, waar het probleem vandaan kwam, maar ik had al wel een vermoeden. En met dat probleem wilde ik in geen geval meer gaan vliegen. De kans op gehele motor schade zou dan groot zijn. Tijdens de vlucht zou de motor dan zelfs uit kunnen vallen. Een noodlanding in de jungle van het bergachtige Papua is niet iets waar je naar uitziet.
Na ongeveer een kwartier heb ik het toestel nog een keer gestart, maar het probleem bleef. Dus toestel uitgezet en met de aanwezige mensen hebben we het toestel omhoog geduwd, omgedraaid en achteruit in een hoekje van de vliegstrip geduwd.

Het vliegtuig geparkeerd

Het vliegtuig geparkeerd

We hebben onze collega’s in Wamena via de radio ingelicht dat we niet meer wilde opstijgen en bleef wachten totdat er een monteur kon komen om het probleem te onderzoeken. En of ze Cora wilden inlichten dat ik één of twee nachten weg zou blijven op een vliegstrip, maar dat verder alles goed was. Het was zaterdag morgen na 10 uur dat ik dit bericht doorgaf. Zaterdag kon er geen vliegtuig meer komen, zondag ook niet.
Dus we moesten wachten tot maandag morgen. De locale bevolking denkt gelijk hardop na waarom dit probleem bij hun gebeurt….animisme…wat zeggen de geesten hiermee tot hun. Die angst was direct te merken. We hebben er met hun over gesproken, dat het de is Heere die alle dingen bestuurt. Een paar jaar geleden was er boven op de berg vlakbij hun dorpje ook een vliegtuig van een zendingsvliegdienst gecrasht en dat kwam ook allemaal weer naar boven.

Vliegtuig afgesloten voor de nacht...tas met noodrantsoen eruit...

Vliegtuig afgesloten voor de nacht…tas met noodrantsoen eruit…

Ik heb standaard een tas onder in het vliegtuig staan met een slaapzak, wat noodrantsoen en een boek en wat toiletspullen, voor dit soort situaties. Die tas werd onder het stof vandaan gehaald. Locale mensen nodigden mij en mijn collega uit om in hun eenvoudig huten huisje net naast de vliegstrip te komen eten en slapen.

Links het huis waar we sliepen met één van de kinderen

Het zwarte huis links op de foto sliepen we. U ziet één van hun kinderen en de zojuist gedane afwas. Het witte huisje is de keuken. In de hut woont de ‘radioman’.

Ze hadden 5 kinderen, maar maakten gelijk een kamertje vrij voor ons. Zij zelf slapen dan wel in het halletje op de grond. Nou ja, de grond is overal van hout en even hard, dus dat maakt verder niet uit. Ze eten maar één keer per dag een beetje rijst met wat mie en wat stukjes kip. Daarnaast ook wel ubi, de locale zoete aardappel. Dus wij die dagen ook. Goed om in te leven hoe men leeft in de kleine dorpjes. In dat dorpje hadden ze koffie planten/bomen, dus koffie was er genoeg. Water halen ze uit een stromend riviertje dat van de bergen door hun dorp naar beneden stroomt. Ze koken het water, en klaar is de koffie… heerlijk, puur natuur. Matrassen hadden ze daar niet, dus op de houten vloer -met kieren- slapen. Er zaten ramen in dat huisje, maar die sloten niet af. Ratten en muizen hadden zo vrij spel in de nacht, wat een lawaai. Ze liepen alleen wat over het eind van mijn slaapzak, verder niet geloof ik… Na een paar nachten voel je wel je spieren, maar ik kan vrijwel overal slapen gelukkig… zelfs naast een snurkende collega… De temperatuur was iets warmer dan die van Wamena, dus ik had eigenlijk geen slaapzak nodig. Alleen een klamboenet welke ik ook in m’n tas had.
WC was buiten…men heeft een enorm gat gegraven en er weer planken overgelegd, zodat er een klein gat overblijft, daar je dan bovenop kan hurken, de rest spreekt vanzelf. Handig dat we tissues in het vliegtuig meehadden…

Locale toiletten...

Lokale toiletten…

Tja, in het donker is het ook echt aarde donker daar. Doe je je zaklamp uit en kijk je naar de lucht, zie je alleen maar sterren, on-tel-baar veel sterren. Prachtig, je blijft kijken. Hoe groot zijn uw wonderwerken, Heere.

De zondag kon ik met mijn collega naar de locale kerk naast de vliegstrip. Het dorpje is als het ware om de vliegstrip heen. Een ouderling liep voor het begin van de dienst door het dorpje heen om de mensen op te roepen om naar Gods huis te komen. Even later bij de kerk aangekomen word de klok geluid. De klok die daar hangt is een oude verroeste fluitketel, met een stuk metaal eronder. Met dat metaal slaan ze op de ketel, dat is een eenvoudig geluid, maar het functioneert.

Fluitketel doet dienst als klok...

Fluitketel doet dienst als klok…

Er werd gepreekt in de Lani stamtaal. Daar mijn collega een Lani is, kon deze de preek voor mij vertalen. De zang ging heel zacht in de stamtaal, zonder enig instrument. Hoe eenvoudig mooi.
Het leek er op dat er op maandag ook geen vliegtuig kon komen. Eerst zou namelijk een collega piloot van de MAF vliegdienst ons komen helpen. Maar door omstandigheden konden hun plotseling niet meer komen. Even na 9 uur hoorden we via de radio dat een collega piloot van AMA, de katholieke vliegdienst, via Wamena naar Nabire ging. Hij kwam dan over de vliegstrip waar wij stonden, dus hij wilde de 2 monteurs wel meenemen.
Rond 10 uur maandag morgen landde hij. Het weer was gelukkig goed.
We hebben samen gekeken naar de motor, alles op de (meegenomen) laptop uitgelezen. Geen foutmeldingen. We hebben het vliegtuig gestart, hij liep normaal. Het probleem kwam terug met dat de motor warm was en onder bepaald toerental. Wat ik dacht werd bevestigd. We hebben samen met de monteurs en locale bevolking gebeden om wijsheid.

s' Morgens wachten op een vliegtuig, ondertussen hebben we kokosnoten klaargemaakt...

‘s Morgens wachten op een vliegtuig, ondertussen hebben we kokosnoten klaargemaakt…

We besloten terug te vliegen naar Wamena, maar wel boven dat bepaalde toerental, zodat we het probleem tot het minimale zouden beperken. Zo gezegd zo gedaan. De vlucht verliep goed. Maandag rond het middag uur waren we veilig en weer in Wamena.
De motor is in zijn geheel nagekeken en het probleem konden de monteurs verhelpen.
Na 2 dagen konden we weer vliegen. De eerste paar vluchten is de chef monteur mee gegaan hoe de motor reageerde, maar alles loopt weer normaal.

Soli Deo Gloria.
______________________________________________________________________

28 April 2018

Een schrijven van Kees.
Met het vliegen is het nu sinds ruim een week iets rustiger. Maar dat kan zo weer veranderen. Daarbij was het de laatste dagen veel bewolking en regen, dus moesten er vluchten gecanceld worden omdat er niet gevlogen kon worden vanwege het weer.
Deze week hadden we bijvoorbeeld een vlucht die we drie keer moesten cancelen vanwege het weer. Twee keer hoorden we via de radio van de strip agent van het desbetreffende dorp dat het ‘dicht’ zat (dus voor vertrek) en één keer was ik erheen gegaan omdat de strip agent aangaf dat de airstrip ‘open’ was en ja, ik zag van ver dat het inderdaad nog open was, maar met wolken in de buurt… Met dat ik het vliegtuig naar ‘final’ draaide om de approach voor de landing te maken zag ik het voor mijn neus gebeuren…de al aanwezige wolken beneden uit de vallei kwamen ineens vanuit de vallei links naast de strip snel omhoog, bedekten heel de strip in een fractie van seconden en de wolken trokken aan de rechterkant van de strip weer naar beneden de vallei in…airstrip gesloten. Dus maar één optie, de approach afbreken. Vol vermogen, de motor brult weer en een 180 graden bocht naar rechts, weg van de wolken, om terug naar de open vallei te draaien. Daar aangekomen, weer omgedraaid zodat ik rustig kon zien wat de wolken en wind deden. Onder vanuit de vallei zat het helemaal vol wolken en dat ging ook allemaal omhoog. Dus deze strip zal voorlopig dicht zijn. Via de radio de strip agent opgeroepen dat ik terug ging naar Wamena. En via de radio ook mijn collega’s in Wamena laten weten dat ik niet kan landen en weer terug kom. Was ik één minuut eerder geweest had ik misschien nog kunnen landen, maar had ik er waarschijnlijk niet meer kunnen opstijgen.
Vanmorgen, het was een mooie zaterdag morgen, steeg ik net na 6 uur op uit Wamena en heb ik deze mensen met hun bagage, o.a. voedsel naar dit dorp kunnen vliegen.
Er zaten wolken onder in de vallei, maar de strip was deze keer helemaal open.
Aansluitend nog een paar vluchten kunnen doen. Mijn lokale collega piloot kon ik vanmorgen ook nog op een -voor hem- nieuwe vliegstrip laten landen.

Een enkele week terug was er een noodoproep van uit het dorp Yalmabi. Dat is een post ontstaan vanuit de Zending Gereformeerde Gemeenten (ZGG) en ligt in de buurt van Bommela en Langda. Er was een vrouw aan het bevallen van een tweeling. De eerste baby was al geboren, maar kort erna overleden. Het tweede kindje was nog niet geboren. Ik kon die dag niet meer komen, het was al in de middag. Normaal gesproken gaat deze vliegstrip namelijk tussen 9 en 10 uur ’s morgens dicht met wolken die de bergen in drijven. Dus je moet er eigenlijk tussen 6 en 9 uur zijn. Ik had er de volgende morgen vluchten in de buurt van Yalmabi, dus ik gaf aan dat ik dan zou komen als het weer dat toeliet.
Die desbetreffende morgen kreeg ik contact met Yalmabi en hoorde ik dat de tweede baby ook geboren was en nog leefde. Maar de placenta wilde er niet uit komen. Om 9 uur landde ik die morgen in Yalmabi, het weer was prachtig, haast geen wolkje te zien. De patiënt werd naar het vliegtuig gedragen op een zelfgemaakte brancard, twee stevige houten takken en een doek in het midden, waar deze mevrouw in lag (en later bleek de baby ook). Haar voorzichtig met ‘brancard’ in het vliegtuig gelegd, nog wat extra passagiers erbij, onder andere wat familie die ook mee wilden om deze vrouw bij te staan en te helpen. Toen ik de deuren dicht deed van het vliegtuig en naar voren naar de cockpit liep, zag ik ineens grote wolken van onder uit de vallei opkomen richting ‘final’ aan het eind van de vliegstrip! Oei, dat duurt niet lang of deze strip zit dicht! Dan kunnen we niet meer opstijgen. Waar komen die wolken in 10 minuten vandaan? Wat was ik verwonderd dat we op tijd konden landen op deze vliegstrip, maar ook weer ‘net’ op tijd konden opstijgen om deze vrouw er uit te halen, zodat ze met haar enige baby(…) in het ziekenhuis behandeld kon worden.

Eigenlijk kan ik elke dag wel wat opschrijven wat er onderweg tijdens vliegen gebeurt. Op de vliegstrip, tijdens laden en -of lossen, tijdens het vliegen of tijdens een take off, of juist tijdens een landing. Toch komt er weinig van, thuis gekomen ben je moe van het geconcentreerd vliegen en het begeleiden van de lokale piloten daarbij en vraagt het gezin je aandacht. Kleine klusjes in en om het huis zijn er ook vaak, dus vervelen doen we zeker niet. Afgelopen woensdag avond bijvoorbeeld was de buiten verlichting ineens stuk. De lamp zelf was goed…hmm vreemd, verder geen tijd om het te maken die dag. Gisteren (vrijdag) na het vliegen thuisgekomen, eerst buitenverlichting eens nakijken. De stroom draad van de verlichting naar binnen gevolgd en wat bleek? Het was binnen doorgeknaagd net bij het plafond en er lagen muizenkeutels in de buurt. Dus muizen lusten stroomdraden. Er loopt een muis in ons huis en deze is onze kat te slim af.
Dus het is nu kat en muis in ons huis…______________________________________________________________________

17 Maart 2018 

Het gaat goed met ons.
Er is een aardbeving geweest in Papua Nieuw Guinea welke we hier ook goed gevoeld hebben. Mensen in dat getroffen gebied hebben veel hulp en voornamelijk gebed nodig.
Het is hier druk met het vliegen. Met homeschool gaat het fijn.
We hopen binnenkort een langer bericht te schrijven!

25% procent slope airstrip

25% procent slope airstrip

Morgen hoopt Hilkia alweer 5 jaar te worden.
_______________________________________________________________________

17 Februari 2018

De dagen vliegen heen…
Het is alweer Februari 2018.
De eerste weken van het nieuwe jaar hebben we veel kunnen en mogen vliegen.
Eind van de maand Januari is onze nieuwsbrief uitgekomen, deze keer met een bijlage.
Er stond namelijk in het Januari nummer van het Nederlandse maandblad ‘Piloot en Vliegtuig’ een artikel van Kees en het vliegen hier in Papua. Deze mochten we bijvoegen bij onze nieuwsbrief.
Als u de nieuwsbrief (nog) niet leest en dit artikel eventueel graag digitaal wil ontvangen, laat u het ons dan weten via de contactpagina?

Het vliegtuig stond 2 weken in onderhoud voor inspectie, dat is elke 150 vlieguur voor ons vliegtuig.
Gisteren -vrijdag 16 Februari- heeft Kees het toestel weer van Sentani, wat aan de kust van Papua ligt, terug gevlogen naar Wamena. Het is precies één uur vliegen.
Sentani ligt aan de zee en is erg warm. Wamena ligt in de bergen op zo’n 1,5 km hoogte en is wat koeler.
We hopen dat we weer 150 veilige vlieguren voor de boeg hebben om met de Papua’s, de Papua’s te helpen.

Komende week komt er een Lentera Papua student 2 maanden stage lopen in Wamena.
Hij zit al een poos op een vliegtuig monteurschool in Bandung en hoopt in de toekomst vliegtuigmonteur te worden bij ons.
_______________________________________________________________________

30 December 2017

Vandaag, 30 December, ontvingen we de eerste ‘kerstkaart’ van dit jaar. Misschien volgt de rest in het nieuwe jaar? Post is en blijft een ‘opkikker’ voor het hele gezin.
Cora en de kinderen hebben vakantie. Ook staat het vliegtuig nu een paar dagen stil.
Dus Kees hoeft een paar dagen niet naar zijn werk. Hilkia hoeft even niet in het Indonesisch te denken, daar hij ook vrij is van de Papua kleuterschool van Lentera.
Anne-Maria speelt ook in de vakantie graag met een Papua buurmeisje en giechelt heel wat af op onze zelfgemaakte autoband schommel.

op de autoband schommel

Op de autoband schommel in onze tuin

Joas fietst en wandelt veel met leeftijd genoten in en om Wamena in deze vrije tijd.
Cora was vanmorgen druk met het oliebollen bakken in de keuken. Ja, oliebollen bakken, dat kan ook in Papua! Wat ruikt en smaakt dat lekker! Rond de middag hebben we ze bij de buren uitgedeeld. Ook Papua’s vinden oliebollen lekker, hoor.

Er is weer een jaar voorbij ‘gevlogen’.
Laatste weken was het veel vliegen, ja eigenlijk het hele jaar wel door.
Gisteren, de laatste vlucht van het jaar 2017, hebben we o.a. een vrouw met een baby van 3 weken terug gevlogen naar haar dorp. Een goede 3 weken terug had ik deze (toen hoogzwangere) vrouw uit dit dorp gehaald en naar Wamena gevlogen, om daar te kunnen bevallen…en nu mogen moeder en kind weer gezond terug zijn in hun dorp. FLY 4 LIFE.
Na de landing liep ze met haar kind in het draagnet, ‘de nokkin’ gelijk naar de kant van de vliegstrip, waar ze eerst in het gras zitten om haar kleintje te voeden…

Voeden op de vliegstrip

Voeden op de vliegstrip

Zo hebben we veel (zieke) mensen mogen vervoeren, het afgelopen jaar.
Tegelijkertijd wordt zo de nieuwe Lentera piloot ingewerkt.
Bijzonder om dit te mogen doen voor én met de Papua’s.

Allen een Voorspoedig Nieuwjaar toegewenst.

Voorspoedig 2018_______________________________________________________________________

08 November 2017

Patiënten vliegen…
Het komt met regelmaat voor dat we zieken uit de dorpen rondom onze woonplaats Wamena op moeten halen. De laatste keer was een goede week terug op maandag.
De dag begon normaal.
4:45 uur ging de wekker.
5:45 uur deed ik een controle rondje om het vliegtuig, pre-flight inspectie heet dat.
Net voor ik het vliegtuig in ging, hoorde ik van de altijd aanwezige lokale mensen bij de poort van onze base op het vliegveld, dat er in een dorp op een vliegstrip in de buurt van waar ik heen moest, een zieke patiënt zou wachten op een vliegtuig om naar het ziekenhuis te kunnen gaan. Goed, ik beloofde de man, de desbetreffende vliegstrip tijdens de vlucht via de radio op te roepen, hoe urgent of het was.
Rond 6:00 uur startte mijn lokale piloot collega het vliegtuig voor onze eerste vlucht.
We klommen naar 3,5 kilometer hoogte om over de bergen heen te kunnen vliegen. Na ongeveer 15 minuten konden we weer gaan dalen naar 1,5 kilometer waar de vliegstrip lag waar we onze passagiers en lading moesten brengen. Tijdens de vlucht probeerde ik het dorp waar de zieke zou zijn, te bereiken. Geen contact…
Eerst maar landen, misschien heeft de strip agent waar we hier landen zo wel meer informatie van de zieke in het andere dorp. Nadat ik de landing had gedaan en m’n collega uitleg had gegeven over de bijzonderheden van de vlucht, hebben we het toestel uitgezet. De passagiers en de lading uitgeladen. Eén iemand wilde vanuit de strip mee terug naar Wamena. Prima. Of de strip agent ook iets wist van een zieke in een naburig dorp in de volgende vallei? Nee, ze wisten van niets. Voor mij was het op dat moment duidelijk dat we er niet direct heen hoefden…
Na het toestel gestart te hebben, taxiën we het toestel recht om klaar te staan voor het opstijgen. Na de nodige checks gedaan te hebben, stijgen we weer van de bergstrip op. Mijn lokale collega vloog weer. Even kort nog samen overleggen of we nog naar de andere strip de eventuele patiënt zouden ophalen…soms hoort hij namelijk net even meer, omdat hij een Papua is en de taal en cultuur als geen ander kent. Maar hij zag ook niet direct de noodzaak, dus we besloten het niet te doen en terug te gaan naar Wamena.
Als je geen contact met een dorp krijgt via de radio, zijn ze vaak niet aanwezig op de vliegstrip en zijn ze in het dorp zelf (in dit geval een dorp wat goed 10 minuten lopen van de strip in het oerwoud ligt). Of zijn ze nog verder in de tuinen aan het werk. Dus dan kom je voor niets, of een collega van een andere zendings-vliegmaatschappij is er al geweest. Terwijl mij collega dus terug vloog, klommen we alweer door de 2,5 kilometer heen en probeerde ik nogmaals contact te krijgen met het desbetreffende dorp. Geen contact…maar ineens kreeg ik een ander dorp te pakken die er vlak naast ligt! Ja, ze wisten te melden dat de zieke nog niet opgehaald was en er dus nog steeds was… maar ze wisten niet zeker of de mensen op de vliegstrip waren.
Ze gaven nog één ding aan extra informatie…want sinds een enkele dag is de radio stuk van het dorp waar de zieke ligt te wachten!! Waarschijnlijk een zwakke accu en geen bereik meer met de buitenwereld…
In het verleden heb ik een keer in het dorp geslapen waar de zieke zou zijn, dus ken ik de mensen een beetje en kreeg zomaar het gevoel dat de mensen op de vliegstrip stonden te  wachten en te hopen dat er een vliegtuig komen zou…
Na dit bericht gaf ik mijn collega aan: “we gaan terug voordat we de bergkam over zijn.” Dus gelijk draaiden we het toestel om, de neus weer naar beneden voor de daling… en direct een andere vallei in gestuurd. Ik besloot eerst laag over de strip te vliegen of er mensen op de strip te zien waren. Als dit zo is weet je, er wat aan de hand. Er was namelijk geen andere vlucht gepland naar die strip die dag.
Daar aangekomen, snelheid eruit… flaps erin… en met een flauwe bocht de strip benaderen van de bovenkant van de berg. Even zien… ja er staan heel wat mensen!!
Ok, ik gaf onze radioman in Wamena aan dat ik tóch wilde gaan landen om te zien of we konden helpen.

Nadering van een vliegstrip vanuit de cockpit gezien

Een vliegstrip, net voor de landing

Na de landing stond de propeller maar net stil en kwam de strip agent naar mij toe en bedankte me hartelijk dat we waren gekomen. De radio was inderdaad stuk gegaan, dus ze hadden geen bereik meer.
De zaterdag ervoor was de patiënt al naar de vliegstrip gedragen vanuit een naburig dorp diep uit het oerwoud, maar er was toen geen vliegtuig in de buurt gekomen welke hun roep had gehoord om te helpen.. Dus hun hoop en gebed was dat ik het bericht ‘s maandags zou horen en wilde komen…
Er kwam een groepje mensen de vliegstrip langzaam omhoog lopen naar het vliegtuig… deze mensen droegen de zieke… Het was een jonge vrouw van in de twintig jaar, ze bewoog niet meer, ogen gesloten…zo slap als een ‘vaatdoek’.
Eén ding was duidelijk: deze vrouw moest liggend vervoerd worden…
Stoelen los gehaald, dekens en bladeren in het vliegtuig neergelegd als bed. De vrouw er voorzichtig opgelegd…  He, daar reageerde ze iets op… bij het neerleggen in het vliegtuig kreunde ze, dus ze heeft veel pijn. Maar wat ze nou precies mankeerde kon men mij niet vertellen. Goed, dat gaf ook niet direct, het was duidelijk dat ze naar het ziekenhuis moest. De vrouw voorzichtig vast gemaakt met de gebruikelijke banden, waarna we haar mee naar Wamena konden nemen.
Een goed half uur later was ze in het ziekenhuis in Wamena.
We hopen dat ze de juiste behandeling mag krijgen en dat we haar binnenkort weer naar haar dorp terug mogen vliegen.
Maar goed dat ik het vóór de vlucht in Wamena via een stamgenoot bij de poort van onze base hoorde. Deze Yali had het ‘s zaterdags wel via de radio gehoord in Wamena.

Op het moment dat we dit schrijven, staat het vliegtuig voor onderhouds-inspectie. Daar we als gezin na ons verlof vorig jaar zomer nog niet echt een vakantie periode hebben gehad, besloten we dit nu te doen tijdens deze inspectie beurt.

We hebben een huisje in het rustige noorden van het eiland Bali gehuurd. Even niet vliegen, even geen home school voor Cora en de kinderen. Zo was Anne-Maria deze keer jarig in Bali… Fijn om er zo even als gezin samen er uit te zijn.

Joas, Anne-Maria en Hilkia bij rijstvelden in Bali

Joas, Anne-Maria en Hilkia bij rijstvelden in Bali

Ook wacht ik (Kees) op de verlenging van mijn Indonesische gelijkstelling op mijn brevet. Dit heb ik nodig om hier in Papua te mogen vliegen. Deze verliep afgelopen week, met dat ik het vliegtuig voor de inspectie bracht.

We hopen en bidden van harte dat dit document eind van deze week klaar is…zodat we eind van deze week het vliegtuig gelijk weer meer naar Wamena kunnen nemen.
Maar dat kan ook anders lopen.

God is getrouw, Zijn plannen falen niet…
_______________________________________________________________________

04 Oktober 2017 

Onze nieuwste nieuwsbrief is een enkele week geleden verschenen.
Heeft u hem niet ontvangen, maar wilt u hem toch graag lezen?
Meld u zich dan aan onder het kopje nieuwsbrieven op deze website.

We hebben goed anderhalve week moeten wachten op verlenging van ons visum.
Daarom mocht Kees even niet vliegen. Dat vraagt geduld. Zo komen we de 3 polen van professie, de persoon en zijn rol, waar we over schreven in onze nieuwsbrief ook tegen in het verlengen van ons visum. In veel omstandigheden moeten we hier zeggen:
wij (als Westerlingen) hebben de klok en onze Papua collega’s hebben de tijd…maar,
tijd kost geld toch? Ja, zo kijken wij als Westersen er tegen aan.
Papua’s regelen hun zaken anders…cultuur.

Maar juist vanmorgen 4 Oktober, kregen we een bericht dat we naar het immigratie kantoor konden komen, voor het nemen van nieuwe pasfoto’s. Vinger afdrukken horen er ook bij, maar daar die het afgelopen jaar niet veranderd waren(…), hoefden we dit niet meer te doen. Men gebruikt de vingerprints van voorgaande jaren.

Dus ons visum is weer verlengd met een jaar.
Dank aan de Heere, het had ook anders kunnen gaan. We hopen het origineel volgende week in handen te krijgen, maar we mogen het werk weer hervatten.
Morgen hopen de kust van Papua weer te verlaten en weer terug te vliegen naar Wamena.

Hieronder nog een schrijven over het (vlieg)werk van de afgelopen weken.
We lichten er twee posten voor u uit: Bommela en Yalmabi.
Bommela is een bekende post ontstaan vanuit de Zending Gereformeerde Gemeenten.
Nu deze kerk over heel Papua zelfstandig is, draagt het de naam GJRP (Gereja Jemaat Reformasi Papua).
Yalmabi is een minder bekende post en ligt vlakbij Bommela. Het is ook een post die ontstaan is uit zendingswerk van de ZGG. Yalmabi ligt iets verder richting het laagland.
Ze hebben een korte vliegstrip op een berghelling, met een bocht erin. En aan het eind van de strip is er een afgrond…
De laatste keer dat we er waren, was Cora mee, die kent namelijk de vrouw van de dominee daar, daar die vrouw onze pembantu (helpster) was geweest in Wamena.
Maar goed, het had er de nacht ervoor hard geregend in Yalmabi. Toch was de strip in goede conditie gaf men aan via de radio. Met die informatie in het achterhoofd vertrokken we uit Wamena. Want met regen is het al gauw glibberig en kan het vliegtuig gaan glijden, zeker omdat hier bij Yalmabi een bocht in de vliegstrip zit. Het is sowieso belangrijk om het vliegtuig direct aan het begin van de baan op de grond te hebben, alle bruikbare meters wil je ook benutten hier op de strips in Papua. En dat leer je door ervaring.

Final approach Yalmabi

Final approach Yalmabi

Approach speed 80 knopen ‘indicated’.
Na het ‘abort point’ de beslissing genomen om de landing door te zetten, alles zag er goed uit. Het abort point is een crucial punt in de approach.
Daarna de landing afbreken of een eventuele doorstart maken is niet meer mogelijk.
De landing verliep netjes. Je moet(!) op de grond staan en niet gaan ‘flaren’ bijvoorbeeld. Na de landing voelde je dat het vliegtuig wel iets naar links en rechts wilde gaan daar het ‘slippery’ was, maar Kees kon het toestel netjes in het midden houden door snel te reageren met de ‘rudder’. De snelheid was er snel uit zodat we het laatste stukje rustig omhoog konden taxiën…even de motor weer op vol vermogen…en naar boven…daar aangekomen, voorzichtig het vliegtuig omdraaien om niet door te schieten op de parking area en zo staan we ook gelijk weer klaar voor de take off straks.
Zie je een grijns op Kees z’n gezicht…mooi hé?

Moeder met haar kinderen in Yalmabi

Moeder met haar kinderen in Yalmabi

Nou voor mij, Cora mag het ook wel iets minder… maar leuk dat ik deze mensen en mijn pembantu weer even kon ontmoeten. En heel goed om te zien hoe ze hier leven. Weinig tot geen voorzieningen…een eenvoudige kerk, ja ook hier mag het Woord worden gebracht… enkele houten huisjes en een veel traditionele woonhutten, zo om en nabij de vliegstrip.

Het vliegtuig zag er na de landing uit als een crossmotor die door een modder parcours had gereden. Blubber overal. Met remmen na de landing wordt de propeller in ‘reverse’ gezet. Dat betekent dat de propeller vooruit blaast i.p.v. achteruit, om te helpen met remmen.
De modder kwam zover omhoog dat zelfs de ramen onderzaten…Dat was Kees toch wel net iets te veel van het goede. Het was nog niet gevaarlijk, maar een berg-vliegveldje moet goed onderhouden worden, wil je het veilig kunnen blijven gebruiken.
Vandaar dat Kees de strip agent van Yalmabi heeft verteld dat hij de strip helemaal moet ‘scalpen’ zodat er geen gras meer te zien is. Als het klaar is kan hij het weer melden, dan komen we pas weer met lading en passagiers.
Via de radio heeft hij inmiddels laten weten dat dit gebeurt is, dus als Kees in de buurt is kan hij de strip eerst controleren. Als het goed is opgeknapt, kan hij er weer heen gaan met 1000 kilo aan lading.

In Bommela heeft Kees onlangs een gesprekje gehad met de huidige jonge dominee van de GJRP. Het is een betrokken en serieuze jongen.

Kerk in Bommela, naast de vliegstrip

Kerk in Bommela, naast de vliegstrip

In zijn studenten tijd op de Theologische School in Wamena hebben we hem wel eens op huisbezoek gehad. Dat legt banden.
We hadden via de Bunyan Stichting de kleine uitgaves van de Christen -en Christinne reis in het Indonesisch ontvangen. Deze mogen en kunnen we hier en daar uitdelen tijdens ons vliegen, zo ook in Bommela aan deze predikant. Maar ook onder onze collega’s. Blijvend onderwijs is nodig, juist ook geestelijk onderwijs toch? Dat is in Nederland ook zo.

Bunyan in Papua...

Bunyan in Papua…

We hopen en bidden dat de Heere o.a. deze boekjes wil gebruiken tot versterking én vermeerdering van Zijn Kerk in de binnenlanden van Papua.
_______________________________________________________________________

24 Augustus 2017 

Kees vliegt nu alweer bijna een maand, elke dag, met een Papua als co-piloot.
Het is een lokale Papua die met behulp van Lentera alle benodigde vliegbrevetten heeft gehaald. Nu doet hij ervaring op, door met Kees mee te vliegen.
Zo kan hij het bergvliegen leren, want dat wordt niet op een vliegschool geleerd.
Landen op de strips (kleine vliegveldjes in de bergen) is hij nog niet aan toe, dat doet Kees nu nog zelf.
Het is heel mooi om zo ervaring te mogen delen met deze jongen, zodat hij het in de toekomst zelf kan en mag gaan doen! En wij overbodig worden…

2 piloten...

Twee piloten…

Dit is de tweede Lentera Papua piloot, we hopen er in de komende nieuwsbrief wat meer over te schrijven.
_______________________________________________________________________

8 Juli 2017 

Wat kan er in een week veel gebeuren…
Een vliegtuig van zendingsvlieg organisatie AMA is van de week verongelukt in de bergen rondom Wamena.
Deze piloot had als thuisbasis de plaats Nabire en zou vanuit Wamena via een vliegstrip in de bergen hier, weer terug gaan naar Nabire. Er was veel bewolking aanwezig die dag en het begon al vroeg overal te regenen. Wat de oorzaak precies is geweest zullen we echter nooit te weten komen, want alle inzittenden hebben het ongeval niet overleefd.
Kees heeft zijn noodkreet net voor het neerstorten duidelijk gehoord, daar Kees net zijn toestel naar de startbaan wilde taxiën. Maar het was niet duidelijk vanuit welk vliegtuig en vanwaar deze noodroep kwam. Hij gaf namelijk geen registratie melding en locatie van het vliegtuig aan… Kees herkende zijn stem niet, maar wist wel gelijk dat dit serieus moest zijn. Je hart slaat sneller, waar zijn mensen in nood?!

Nadat Kees een uur later van zijn vlucht terugkwam was het duidelijk wie het moest zijn.
Er werd een toestel vermist. En ook was er een vermoeden waar het dan ongeveer gebeurd moest zijn.
Waarschijnlijk een paar minuten vliegen van Wamena vandaan.
Een helikopter werd ingezet en een vliegtuig van de betreffende zendingsvlieg organisatie ging de lucht in om te gaan zoeken naar het vermiste toestel. Kees is bij de laatste ingestapt om te gaan helpen zoeken. Een vliegtuig zoeken hier in Papua is gelijk aan het zoeken naar een speld in een hooiberg. Dus dan is het fijn als er verschillende mensen mee gaan als extra ogen om te zoeken, zeg maar. Wel is het zo dat een neergestort vliegtuig als het goed is automatisch een noodsignaal uitzend. Toen we dichterbij de plaats kwamen hoorden we het signaal zacht. En omdat het bergachtig is, valt het signaal soms weg. Op een gegeven moment hoorden we het signaal sterker en zijn daar gerichter gaan zoeken. Maar dan nog is het enorm moeilijk. Hoge bomen, welke alle zicht wegnamen van het toestel. Op een gegeven moment zag één van ons in een flits recht onder ons een glimp van wat misschien een toestel kon zijn. Terug gedraaid en ja inderdaad, daar lag het. Tussen bomen tegen een rotswand, vrijwel onzichtbaar. Geen teken van leven rondom het vliegtuig. De helikopter erheen gedirigeerd, maar die kon nergens in de buurt landen en kon niemand er uit laten, omdat de bomen veel te hoog waren in dat hele gebied. Het was al tegen schemertijd en we moesten stoppen. Het vliegtuig was tegen 12:00 uur vermist en even na 16:00 uur werd het vliegtuig gevonden. Het neemt best wat tijd in beslag dus.

De volgende dag is er een grotere rescue helikopter gekomen vanuit een andere plaats met een speciaal reddings team die boven de plaats van het ongeval het team eruit kon laten met een hoist kabel. Ze moesten het vliegtuig gedeeltelijk uit de grond graven en openbreken alvorens de overledenen er uit te kunnen halen.

De reddingshelikopter

De reddingshelikopter landt in Wamena

Kees heeft die dag van de reddingsoperatie niet kunnen en niet willen vliegen.
Het doet een piloot (met zijn gezin!) heel wat, om zoiets mee te maken. Dan is het beter om niet te vliegen.
De zendingsorganisatie AMA zit direct naast Lentera/ Cenderawasih Air, dus we zijn buren van elkaar. En lopen vaak even bij elkaar binnen.
Dan is het gepast het werk niet ter hand te nemen, als er overledenen met de helikopter gebracht worden. Tevens gaat er dan teveel emotie door je heen. Dat heeft tijd nodig.

________________________________________________________________________

28 Juni 2017 

Afgelopen week is Pieter van Dijk meegevlogen met Kees. Pieter is MAF vlieger in Papua.
Pieter en Kees kennen elkaar van de bijbelschool, die ze samen 15 jaar geleden hebben gevolgd.
Wie kon toen bedenken dat Pieter en Kees beiden op Papua zouden mogen gaan vliegen.
Ze hadden wel eens samen gevlogen in Nederland, maar nog nooit samen in Papua…een bijzonder moment.
Zo konden ze nu samen naar twee posten rondom Wamena, om mensen en goederen te brengen.

Pieter en Kees

Pieter en Kees

Deze week heeft Kees verschillende vluchten naar Sumtamon gedaan. Dat is een vliegstrip van de GJRP, de kerk die onstaan is uit het zendingswerk van de Gereformeerde Gemeente (ZGG).

Sumtamon vallei. Midden/achterin de vallei ziet u de airstrip.

Sumtamon vallei.                           Midden/achterin de vallei ziet u de airstrip.

Ook is deze week Hilkia voor het eerst met zijn vader een vlucht meegeweest!
Een dik kussen op de stoel en hij was co-piloot. Wel spannend, hoe zou hij het vinden? Maar eenmaal in de lucht, wilde hij papa al mee helpen sturen…
De mensen en vooral de kinderen op de post vonden het prachtig zo’n klein wit kereltje te zien…Veel kinderen wilden hem ook even aanraken of een knuffel geven…

Hilkia voor het eerst met papa mee

Hilkia voor het eerst met papa mee

_________________________________________________________________

29 April 2017 

Onze nieuwste nieuwsbrief is afgelopen week verschenen.
Het heeft als onderwerp deze keer: Mamunggo‘lawok’o
Op de neus van ons vliegtuig staat namelijk dit woord: Mamunggo‘lawok’o.
Dit woord komt uit de Dani stamtaal. Het betekent vrij vertaald: laat ons samen leren…

Mamunggo‘lawok’o

Mamunggo‘lawok’o

Ook hier hebben we voor Koningsdag Koningsspelen gedaan met alle Westerse kinderen die hier wonen. Hieronder ziet u Joas, Anne-Maria en Hilkia bij de Nederlandse vlag van crêpepapier, met de koning op de foto! Zo is Nederland toch dichtbij… 🙂

Koningsdag 2017 in Papua

Koningsdag 2017 in Papua

__________________________________________________________________________

5 April 2017

Het vliegtuig gaat na elke 150 vlieguren een week in onderhoud. De monteurs inspecteren dan het vliegtuig. Dat onderhoud gebeurt in Sentani, aan de kust van Papua. Kees vliegt het vliegtuig dan naar de kust en gaat de dag erop met een lijnvlucht weer terug naar Wamena. De monteurs hebben een verantwoordelijke taak. Ze kijken het vliegtuig secuur na en vervangen onderdelen zo nodig. Ze hebben wijsheid nodig in het controleren en om het alles weer correct te bevestigen.

Het vliegtuig in inspectie

Het vliegtuig in inspectie

In die week had Kees tijd voor het gezin, maar ook voor zijn ‘nieuwe’ bezigheid…kippen houden. We hadden eerst alleen legkippen, maar nu hebben we 10 leg kippen en één haan. Eén kip is inmiddels broeds en zit op 5 eieren. Nu zien of ze uit gaan komen….

Inmiddels heeft Kees het vliegtuig weer opgehaald en vliegt weer elke dag vanuit Wamena.

Brengen van mensen en goederen naar een dorp in de bergen

Brengen van mensen en goederen naar een dorp

Hilkia is inmiddels ook 4 jaar geworden en heeft de leeftijd om ook af en toe bij mama naar school te gaan! Hij kan al zelf zijn naam schrijven…
Ook regent het de laatste tijd veel, zodat onze tuin snel vol staat met water. Hilkia geniet daarvan…De regen klinkt gezellig op het zinken dak. Soms moeten we iets harder praten…

Ons huis in de regen

Ons huis in de regen

Deze maand (April) kunt u onze nieuwsbrief weer verwachten met het laatste nieuws.

__________________________________________________________________________

7 Februari 2017

De locale collega, die Kees in het begin veel met vliegtheorie geholpen heeft toen er geen vliegtuig was, heeft nu net van de week voor het eerst solo (dus alleen) gevlogen bij een vliegschool in Java.

De afgelopen weken heeft Kees verschillende keren hoogzwangere vrouwen met spoed uit dorpen moeten halen.
Moeten bevallen, maar als het kind niet wil komen is de hulp in de bergdorpen beperkt. Afgelopen week dacht Kees dat een vrouw zou bevallen tijdens de vlucht, hij keek telkens even achterom hoe of het ging…In Wamena aangekomen gelijk naar het ziekenhuis….deze vrouw mocht even later bevallen van een gezond meisje.
Afgelopen vrijdag een vrouw die moest bevallen, maar waar het kind dwars lag, dus niet met het hoofd naar beneden. Hebben we nog niet van gehoord hoe het is gegaan.

Geerten Vreugdenhil is hier nu een kleine twee weken over uit Nederland om Kees op wat meer airstrips uit te checken. Dat je niet zomaar naar de kleine airstrips kunt vliegen bleek afgelopen zaterdagmorgen weer. Een klein toestel van een andere organisatie is naast de vliegstrip terecht gekomen. Deze piloot was niet uitgecheckt op die airstrip, dus was er nog nooit geweest. Dat vliegtuig is beschadigd, de piloot met de passagiers maken het goed vernamen we. Veel vliegstrips zijn momenteel erg nat en glibberig, daar het nu veel regent. Dan is het vliegtuig eerder bruin dan wit…Voorzichtigheid geboden. Maar ook gebed.

Afgelopen donderdag is Kees op de vliegstrip in Nipsan uitgecheckt. Daar ligt een hele historie wat Ger. Gem. zending betreft. In 1973 was die post verwoest en mensen vermoord en opgegeten toen ds Kuijt juist op verlof was. Veel gedachten als je op zo’n airstrip land. Het huis van ds. Kuijt staat er nog.

Hier onder een foto van een bergdorp waar Kees regelmatig naar toe gaat.
Van deze post ligt het begin van de baan op 6100 ft en het eind op 6270 ft.
Het begin van de landingsbaan is het 12% helling en aan het eind 22% helling.
Met bovenaan een parkeerplaats om het vliegtuig te kunnen draaien.
Landings snelheid is rond de 140km per uur.
Er gaat 1000kg aan passagiers en vracht mee.
De baan is 350 meter lang, of kort?

350 meter lang, of kort?

350 meter lang, of kort?

________________________________________________________________________

31 December 2016

Vandaag is het de laatste dag van het jaar. Voor mij, Kees alweer de eerste dag van mijn nieuwe levensjaar… Dank voor de kaarten en wensen voor mijn verjaardag!

Bij zo’n laatste dag gaan je gedachten terug, maar ook vooruit.
Daar ging de eindejaarspreek vanmorgen in de locale GJPR kerk van Wamena ook over.
De dienst begon om 9 uur en Psalm 126 was het uitgangspunt.
Het kan soms droog zijn en een uitzien naar de waterstromen gelijk in het zuiden!
Ja als het dan regent is er in overvloed! Verstaat u dat?

Eigenlijk was deze zaterdag een vrije dag.
Maar gistermiddag laat, vrijdag 30 December kwam er de vraag om een overleden iemand naar het bergdorp Apahapsili terug te vliegen. Om daar in bijzijn van familie, begraven te worden.
Vrijdag middag was het al op veel plaatsen aan het regenen en te laat om nog uit te vliegen. Dan zou het zaterdag morgen moeten.
Ja wat doe je dan? Gaan toch? Ik gaf men aan dat ik graag wel ’s morgens vroeg wilde, dan is het weer vaak het beste in de bergen. En zo kon ik waarschijnlijk ook nog naar de locale kerkdienst gaan om 9 uur.

Zodoende waren we vanmorgen om 6 uur gereed bij het vliegtuig op de airport voor vertrek, maar Wamena trok geheel dicht met bewolking en regen. Dus wachten.
De passagiers hebben gebeden om opening in het wolkendek.
Om 7 uur, trok het wolkendek iets open en konden we toch gaan.

Je gedachten vermenigvuldigen tijdens zo’n vlucht op de laatste dag van het jaar.
Mijn laatste vlucht van dit jaar: een rouwvlucht, een begrafenis vlucht…

Wij als gezin zijn afgelopen jaar zijn gespaard en bewaard over de wegen en door de lucht. We zijn veel onderweg geweest. Hier in Wamena in het chaotisch verkeer, op verlof in Nederland en tijdens het vliegen hier.

Ik dacht vanmorgen tijdens het vliegen aan Psalm 90:”Aangaande de dagen onze jaren…”, u kent het misschien wel, het staat in vers 10 van deze psalm? “daarin zijn zeventig jaar; of zo wij zeer sterk zijn, tachtig jaar”… De overleden persoon van vanmorgen was 49 jaar, voor Papua begrip een ouder iemand. Ik heb ook vaak overledene jongeren mee…
Het bijbelvers van Psalm 90 vers 10 gaat verder: “…het uitnemendste van die is moeite en verdriet: want het wordt snellijk afgesneden, en wij vliegen daarheen…”
Wij vliegen daarheen….Ja ik vloog ook vanmorgen…met deze overledene door het prachtig berglandschap met een opkomende zon, wat verscholen tussen de wolken.
Is die Zon in uw leven al opgegaan? Dan is er Verwachting! Ulieden daarentegen die Mijn Naam vreest, zal de Zon der gerechtigheid opgaan, en er zal genezing zijn onder Zijn vleugelen…Maleachi 4:2
Dan alleen vliegt u veilig!

Wij wensen u een Voorspoedig Nieuwjaar.
Hartelijke groet van ons allen.

Post Apahapsili 31 December 2016

Post Apahapsili 31 December 2016

________________________________________________________________________

3 December 2016

Het is al weer December en het is lekker warm hier. Misschien is het in Nederland wel kouder…. Adventstijd is weer aangebroken. Wie ‘verwachten’ wij? Kerst is mogelijk zowel in de winter als de zomer.

Onze nieuwsbrief van November is weer verstuurd. Heeft u hem niet ontvangen en wilt u deze graag lezen, meld u aan op de pagina nieuwsbrieven of laat het ons weten via de contactpagina?

Cora is weer volop juf en mama tegelijk…Joas en Anne-Maria hebben alles weer snel opgepakt. Hilkia mag nu ook een tweetal morgens naar school. Eén morgen bij een Amerikaanse juf en één morgen bij mama. Wat geniet dat kereltje. Hij is daarnaast ook graag buiten, bij de tuinman.
Het is nu zaterdagmorgen als we dit schrijven en de tuinman is het gras aan het maaien en Hilkia rent er op blote voeten met zijn vrachtwagen steeds achter aan door het vers gemaaide gras. Dat vliegt overal naar toe. Dat is leuk. Daarna weer met zwarte voeten met gras eraan door het net gedweilde huis lopen…Tja, dat is minder.
De vrouw van de tuinman helpt Cora op zaterdag met de was strijken, het huis vegen en dweilen, groenten en fruit schoonmaken.
Joas en Anne-Maria zijn vanmorgen aan het badmintonnen in de tuin. Anne-maria heeft daarbij haar helm van de brommer opgedaan, die heeft een donker vizier dat werkt als een grote zonnebril. De zon is heet en schijnt fel. De tuinman doet (tussen het gras maaien door) ook graag een spelletje badminton mee en slaat bijna nooit mis…

Kees vliegt weer volop. Brengt mensen en eten naar de dorpen, neemt ook weer van alles mee terug…Als hij hoort dat er in de buurt van de strip waar hij is, een zieke patiënt is die opgehaald moet worden, gaat hij daar op de terugweg langs. Tenminste, als het weer het toelaat en hij brandstof genoeg aan boord heeft. Patiënten krijgen voorrang.
Maar daar maken sommige dorpen ook misbruik van. Ze melden via de radio dat er een patiënt is, zodat er snel een vliegtuig naar hun dorp komt. Eenmaal geland komen er allerlei mensen die mee willen naar Wamena, maar geen patiënt. Als je dan vraagt waar de patiënt is, kijken ze een beetje naar de grond… Als er de keer erop weer een ‘nood’ oproep vanuit zo’n dorp komt, denk je… zou het nu wel écht waar zijn?

Het is groot dat we mensen ‘in nood’ kunnen vervoeren en zo te mogen helpen voor de tijd, maar… als je er bij nadenkt: wat maakt het ten diepste, in wezen uit als je iemand in nood vervoert en kan helpen zodat hij één of meer jaren langer kan en mag leven… als je hem of haar niet in kennis stelt met Hem die eeuwig leven schenkt?

Onze wens is dat wij daarin een middel mogen zijn in Gods Hand. Zodat Zijn Naam verder en verder mag verbreid worden onder dit volk dat ons lief is geworden.

Zijn Naam moet eeuwig’ eer ontvangen;
Men loov’ Hem vroeg en spa;
De wereld hoor’, en volg’ mijn zangen
Met “Amen, amen” na.

Psalm 72: 11 berijmd

________________________________________________________________________

29 Oktober 2016

Het verlof is weer voorbij! De maanden gingen snel, maar we zien terug op een fijne periode in Nederland. Het was een mooie nazomer, zodat we veel buiten konden zitten bij ‘ons’ bakhuisje. De kinderen konden heerlijk buiten spelen op de trampoline, glijbaan en met de fietsjes, tractors en skelters. Wat heerlijk om familie, vrienden en bekenden weer te mogen ontmoeten. Ook bijzonder dat we ’s zondags weer lopend naar onze kerkelijke gemeente in Kootwijkerbroek konden gaan.

Vorige week donderdag middag 20 Oktober werden we op Schiphol uitgezwaaid door familie en ons TFC. Zaterdagmiddag 22 Oktober kwamen we aan in Wamena.
Twee nachten doorvliegen en niet kunnen slapen. Behalve Hilkia dan, die kon best slapen op z’n vliegtuigstoel, tegen papa of mama aangeleund…
Twee collega’s van Lentera stonden ons op te wachten op de airport in Wamena met het truckje van Lentera. Daar gingen we allemaal in, met de koffers en zo konden we naar ons huis. Eerst even uitrusten van de reis.
De tuinman had de tuin keurig bijgehouden en de bloemen staan er mooi bij.

De eerste dagen hebben we veel last gehad van de jetlag. Het duurt echt wel even voordat we weer in het ritme zijn. Hilkia lag de eerste nachten vaak bij ons in bed, daar hij slecht slapen kon. Verder alle koffers leeghalen, opruimen, wassen weer doen, eten koken, school voorbereiden….klussen in en om het huis, o.a. stroomdraden gaan maken, die de muizen hadden doorgeknaagd.

Afgelopen dinsdag is Cora weer begonnen met school.
Joas heeft het al goed opgepakt en Anne-Maria komt langzamerhand ook op gang.

Volgende week staat het vliegtuig voor een onderhoud inspectie een week aan de kust in Sentani, dus hebben we nog bijna een week extra om het alles rustig op de rit te krijgen. Kees hoopt volgende week het vliegtuig terug te vliegen naar Wamena en zo het vliegen weer op te pakken.

We zijn blij dat de reis van Nederland naar Papua voorspoedig verlopen is.
Dank aan de Heere.

Wachten op Schiphol

Wachten op Schiphol

________________________________________________________________________

26 Augustus 2016

We zijn al weer een enkele week in Nederland.
We hebben al veel familie, vrienden en bekenden mogen ontmoeten bij onze eerste presentatie afgelopen zaterdag. Dat was heel gezellig en bemoedigend!

De kinderen gaan inmiddels naar school, Joas naar de Fruytier met de bus, Anne-Maria gaat op de fiets naar school hier in het dorp en Hilkia heeft zijn eerste voorschoolse morgens er ook op zitten. Wat een nieuwe ervaringen weer voor hun.

Wij kunnen onder andere weer van een lekker stukje kaas genieten…en even samen als ouders een dagje weg. We hebben bijvoorbeeld samen het Corrie Ten Boom huis in Haarlem bezocht. Dat was bijzonder mooi. Daar zagen we aan het eind van de rondleiding het borduurwerk van haar. De ene zijde een wirwar van draden en de andere kant de kroon. Ons leven is een weefsel…De Heere ziet de boven- en wij de onderkant.

We zien er naar uit u te ontmoeten. Schroom niet om een mail via de contactpagina te doen. Die komt uiteindelijk bij ons terecht en zullen wij zeker beantwoorden.

________________________________________________________________________

18 Juni 2016

Het is 4:45 uur in de morgen. De wekker gaat, opstaan! Het is dan in Nederland 21:45 uur.
Kees staat elke dag deze tijd op. Het is nog wel donker, maar dat is met een 45 minuten over. Om 5:30 is het schemerlicht en gaan de eerste vliegtuigjes al de lucht in. Kees gaat zelf meestal rond 6:00 uur weg voor de eerste vlucht. De laatste weken zijn druk met vliegen. Kees heeft vorige week ook een keer moeten overnachten op een strip in het binnenland, daar hij niet meer kon opstijgen vanwege de vele bewolking. We wonen dicht bij het vliegveld dus Cora kon gaan vragen waar Kees bleef. Kees had geen telefonische verbinding vanaf die strip. Maar hij genoot best om zo een nacht onder de lokale mensen te zijn. Eten en een slaapplaats werd geregeld, hij kwam niks te kort. Ziet u het vliegtuig op de foto? Dat is waar Kees moest overnachten. Even ervoor scheen de zon er nog.
Tijdens het lossen van de vracht trok het dicht en zat er niets anders op om te wachten…
Het weer is hier heel veranderlijk.

overnachten in Darakma
Als u op de foto klikt ziet u op de voorgrond rechts ook een vrouw met een kind.
Ze gaan ‘s morgens vroeg weg en komen in de middag terug van de tuinen met hun volle nokkins op de rug, met groenten en zoete aardappelen voor het avond eten…

________________________________________________________________________

9 Mei 2016

Afgelopen week had Cora een week vrij ingepland voor de homeschooling van Joas en Anne-Maria.
Kees moest gewoon werken op de airport. De kinderen hadden al meer dan eens gevraagd of ze niet eens mee mochten vliegen met papa…Maar normaal gesproken vliegt er met Kees altijd een lokale collega piloot (in opleiding) mee op de co-pilot’s seat. In overleg met de lokale collega’s mochten Joas en Anne-Maria allebei een vlucht mee!
Zo ging Joas dinsdags mee met Kees als co-piloot en Anne-Maria afgelopen zaterdag. Wat genoten ze…en het was ook best een beetje spannend…
Eenmaal geland op de strip in de bergen, kon Joas meehelpen met rijstzakken lossen.

Joas helpt met lossen van zakken rijst

Joas helpt met lossen van zakken rijst

Op de terugvlucht moest er ook een zieke patiënt mee. Die kon niet meer lopen en was door vrienden en familie op een handgemaakte brancard (van stevige takken) door de jungle naar de vliegstrip gedragen. Ze had zichtbaar veel pijn en is voorzichtig in het vliegtuig gedragen, waarna terug gevlogen werd naar Wamena. De patiënt werd gelijk naar het ziekenhuis gebracht.

De patiënt word naar het vliegtuig gedragen

De patiënt wordt naar het vliegtuig gedragen

Anne-Maria vloog zaterdagmorgen vroeg met Kees mee naar een nieuwe strip in het binnenland hoog in de bergen. Het vliegtuig zat vol met voedsel. Toen Anne-Maria uitstapte begonnen de aanwezige vrouwen te huppelen en wenkten Anne-Maria…alle vrouwen wilden haar even aanraken, ze werd omhelst en ze kreeg een zoete aardappel. Anne-Maria vond dat het opstijgen van deze strip een beetje leek of je van een glijbaan afging…. Via de Baliem rivier zijn ze weer terug naar Wamena gevlogen.

Anne-Maria omringd door locale vrouwen

Anne-Maria omringd door locale vrouwen

De kinderen hadden hier best naar uitgezien, een keer met papa mee vliegen!
Kees genoot ook, zo de kinderen iets te laten zien van het binnenland.
Nu is de week vakantie voorbij en zijn ze weer bezig met home-schooling. En Kees neemt zijn Papua collega’s weer mee als co-piloot…

________________________________________________________________________

26 April 2016

De laatste tijd is het druk geweest hier. We zijn een kleine 3 weken geleden verhuisd in Wamena. Toen we hier kwamen, mochten we wonen in een huis van HeliVida (deze organisatie vliegt met helikopters hier in Papua). Ze zeiden toen al tegen ons dat het voor één jaar zou zijn. Ondertussen werd het bijna twee jaar. Als er een ander gezin zou komen voor HeliVida, dan zouden wij gaan verhuizen. En ja, dat moest nu. Wat hebben we veel huizen bekeken, maar voordat er één goed was voor ons. Gelukkig hebben we een ander huis kunnen vinden. In dit huis hebben ook Nederlanders gewoond, die vorig jaar definitief terug gegaan zijn naar Nederland. Het huis heeft een tijdje leeg gestaan, zodat er best wat moest gebeuren. Maar het is gelukt! We beginnen ons er nu een beetje thuis te voelen, alles staat zo’n beetje op zijn plek.

Een TFC lid van ons, Gerben van Beek uit Barneveld is ruim een week bij ons op bezoek geweest, wat heel leuk en gezellig was! De TFC regelt veel voor ons vanuit en in NL. Maar nu heeft hij als één van hen met eigen ogen kunnen zien, hoe we hier mogen wonen en werken.
Gerben heeft precies een opening van een nieuwe airstrip mee kunnen maken. Er worden in Papua namelijk nog steeds nieuwe airstrips aangelegd in het binnenland. Wij moesten er veel goederen en mensen invliegen. Daarna veel toespraken, waar onder andere aangehaald werd dat het Gods werk was, dat het Evangelie in Papua mocht komen. En dat nu ook het binnenland steeds beter bereikbaar mag worden. Als afsluiting een grote bakar batu (kookputmaaltijd) met varken.

Met veel indrukken is hij terug gekeerd naar Nederland.

Ook wij hopen in Augustus in Nederland aan te komen en daar voor enkele maanden met verlof te zijn.

Kees op de nieuw geopende strip met locale Papua's. Foto gemaakt door: Gerben van Beek

Kees op de nieuw geopende strip met locale Papua’s.       Foto gemaakt door: Gerben van Beek

_______________________________________________________________________

22 Maart 2016

Vandaag een heel bijzonder moment.
Onze Papua collega is solo gegaan!!
Vele jaren heeft Lentera hier naar toe gewerkt, met Gods hulp.
Wat voor velen voor onmogelijk werd gehouden is nu werkelijkheid.
Een Papua achter de stuurknuppel. Een enorme stimulans voor al onze Papua collega’s!

God alleen de eer. Soli Deo Gloria.

Ony solo_________________________________________________________________________

25 Februari 2016

Afgelopen week is onze nieuwsbrief weer verstuurd!

Bij ons is het nu weer wat stiller in huis.
Cora’s vader is samen met zijn broer 2 weken bij ons geweest.
Ze hebben geroken aan het leven van een Papua, het chaotische verkeer, het werk van Kees bij Lentera, homeschooling van Cora aan de kinderen, boodschappen doen op de markt, de kerkgang enzovoort…
Het was heel fijn en bemoedigend bezoek vanuit Nederland te ontvangen!

Ze zijn vanmorgen weer veilig in Nederland terug aangekomen.

_________________________________________________________________________

7 Januari 2016

De Beste Wensen voor 2016!

Dat wij in Papua en u in Nederland of waar dan ook op de wereld, de Heere mogen volgen dag aan dag.
Laten wij hier en u daar elke dag Gods Woord onderzoeken en elke dag bidden zonder ophouden, zodat we zo overdag de wolkkolom en bij nacht de vuurkolom mogen zien.
Waar leidt de Heere onze en uw weg heen. Hij is de enige betrouwbare Gids. Hem zo te volgen, stap voor stap. Dan gaan wij en u veilig dit nieuwe jaar in.

Kees heeft, nadat hij solo is gegaan, veel kunnen vliegen in de maand December. Dat was heel fijn! We hopen daar de volgende nieuwsbrief wat uitgebreider op terug te komen.

Eind December / begin Januari hebben we twee weken vakantie gehad.
Goed om met het gezin wat rust te hebben en samen te zijn. Even geen school, geen werk.
Onze kinderen hebben lekker kunnen spelen met andere lokale en blanke kinderen.
Wij zijn met ons gezin nog op bezoek geweest bij onze tuinman die 12 km verder op woont. Dat was 45 minuten rijden. Hij woont in een klein dorpje buiten Wamena, samen met zijn familie in originele Papua hutten. Onze kinderen vinden het lekker om dan meteen bovenin de ronde mannen hut te kruipen, want daar kun je lekker liggen in het stro…
Mannen wonen in de ronde hutten en de vrouwen in de langwerpige hutten, waar ze ook het eten klaarmaken.

Links ziet u de ronde mannenhut en rechts de vrouwenhut

Links ziet u de ronde mannenhut en rechts de vrouwenhut

De president van Indonesië is eind December ook hier in Wamena geweest om o.a. het nieuwe luchthaven gebouw van het vliegveld te openen. We dachten dat het ook gelijk in gebruik genomen zou worden, maar het blijkt dat het nog niet helemaal klaar is.
Er wordt druk gewerkt aan een betere en veiliger airport in Wamena. Een jaar geleden liepen er nog veel mensen over de landingsbaan. Nu is er een redelijk hekwerk om de luchthaven geplaatst wat dit tegen gaat en met succes. Er lopen weinig mensen meer over de landingsbaan. De landingsbaan is tevens geheel opnieuw geasfalteerd en men is bezig een taxibaan langs de gehele landingsbaan te maken om het vele vliegverkeer beter te laten doorstromen. De taxibaan ligt bij Lentera er al, maar daar hebben ze sinds van de week een gestrande Boeing 737 geparkeerd. Die blokkeert nu een gedeelte van de taxibaan, zodat Kees nu nog maar één kant op kan taxiën. Dus zijn we weer terug bij af wat dat betreft.

Het nieuwe luchthaven gebouw van Wamena

Het nieuwe luchthaven gebouw van Wamena

Cora is met de kinderen van de week weer met school begonnen.
En Kees is weer begonnen met vliegen.

_________________________________________________________________________

9 December 2015

Kees heeft eergisteren zijn validatie binnengekregen en heeft vandaag voor het eerst alleen gevlogen! (validatie = Indonesisch brevet op basis van zijn Amerikaanse brevet)
Wonderlijk hoe de Heere het alles (voor ons soms via onbegrepen wegen) bestuurd heeft, om zo de Papua’s te mogen helpen en bijstaan. Vanaf nu kan en mag Kees alleen vliegen naar 8 verschillende airstrips waarvoor hij is uitgecheckt.
We willen daarvoor de Heere danken!

Solo! Na de vluchten vandaag met de collega's op de foto

Solo! Na de vluchten met gezin en collega’s op de foto

_________________________________________________________________________

2 November 2015

Onze nieuwsbrief is vorige week verzonden! Heeft u ‘m al gelezen?

Vliegen
De laatste weken zijn voorbij ‘gevlogen’… Lentera is operationeel en Kees heeft al weer veel in het vliegtuig gezeten. Hij heeft al op verschillende strips geland, al is het nu nog onder instructie. Dit aanvliegen én landen op de vliegstrips in de bergen vereist nauwkeurigheid, daar de vliegstrips hier niet te vergelijken zijn met de vlakke en grote vliegvelden in Nederland. Ook Teuge, waar Kees in NL vaak vandaan vloog, is dan zelfs groot. Gedurende de week vloog Kees de ene dag met de instructeur, de andere dag was zijn locale collega aan de beurt.
Nu de instructeur er even een kleine twee weken niet is, staat het vliegtuig in de hangar aan de kust van een andere zendingsvliegorganisatie. Een eigen hangar in Wamena is een wens, maar nog niet beschikbaar doordat het geld hiervoor nog ontbreekt.

Kerk en Theologische school
Afgelopen zaterdag zijn de 4 de jaars studenten van de theologische school STTR van de GJRP (Gereformeerde Gemeente in Wamena) afgekomen. Deze school staat ook in onze woonplaats Wamena. Voor deze plechtigheid was er een kerkdienst met daarna een bakar batu (kookputmaaltijd) belegd. De kerkdienst zou zaterdagmorgen om 10:00 uur beginnen. Kees was al iets later gegaan en kwam om 10:15 uur bij de kerk aan, maar dat bleek nog te vroeg. Hij moest nog een uurtje wachten want om 11:20 begon de dienst, welke rond 15:00 uur was afgelopen…en daarna kon men samen de kookputmaaltijd buiten nuttigen. Er was zelfs een blanke dominee vanuit Nederland om deze dag bij te wonen. Zodoende hadden wij ook afgelopen zondag eens een blanke dominee op de preekstoel. Dat vond Anne-Maria wel geweldig. Maar helaas voor haar praatte hij geen Nederlands maar Indonesisch.

Er zijn twee richtingen op de theologische school STTR van de GJRP. Godsdienstonderwijzer of dominee. De studenten hebben afgelopen zaterdag hun certificaat gekregen en mogen of les gaan geven op school of nu voorgaan als student in andere plaatsen. Na een half jaar zijn de nieuwe dominee’s beroepbaar. De vrouw van één van deze laatste groep studenten helpt Cora in het huishouden. We weten dat het zijn/hun wens is om weer naar hun eigen stam nabij Bommela terug te gaan om daar het Woord te bedienen. Maar ze weten ook dat de Heere hen naar een andere plaats kan roepen.

STTR = Sekolah Tinggi Teologi Reformasi
GJRP = Gereja Jemaat Reformasi Papua

Homeschooling in de praktijk
Anne-Maria werkt over stroom /electriciteit op school. Daar Kees nu even niet vliegt, heeft hij haar vandaag meegenomen naar de hydro bij de rivier. Samen gekeken hoe dat werkt. Ze kregen uitleg van wel 5 werknemers die het prachtig vonden dat ze kwamen kijken. De stroom in Wamena word namelijk opgewekt door water. Maar nu het de laatste tijd erg droog is geweest loopt de hydro weinig…Er zijn wel diesels (waar er vanmorgen ook 2 van de 5 van liepen, maar die niet heel Wamena tegelijk kunnen voorzien) U begrijpt het al: we hebben de laatste tijd veel zonder stroom gezeten… We hebben wel een generator thuis, die doen we aan als het echt nodig is. Maar ook de diesel is schaars op het moment hier, dus als het even kan doen we het dan maar zonder stroom. Toch is het fijn als de koelkast en de diepvriezer koud blijven. Maar soms ontdooit de vriezer wel eens iets…

_________________________________________________________________________

2 September 2015

Vandaag een bijzonder moment voor ons en onze locale collega’s.
Het vliegtuig is aangekomen in Wamena!

IMG_3557

_________________________________________________________________________

27 Augustus 2015

Eén jaar in Papua!

Vorig jaar, 25 Augustus 2014, vertrokken we vanuit Nederland.

Eigenlijk lijkt het of we nog maar net weg zijn, maar aan de andere kant hebben we al veel meegemaakt en geleerd…

We hebben een nieuwe taal geleerd. Het is fijn dat we de mensen nu iets meer kunnen verstaan. We kunnen met hen een praatje maken en ons duidelijk maken als er iets aan de hand is. Met onze hulpen in en rond het huis, op de markt, met de collega’s van Kees, enz.

We hebben een nieuwe cultuur leren kennen. Soms denken we dat we mensen begrijpen. En dan blijkt de volgende dag dat ze wat anders bedoelden. Waar we zeker aan moeten wennen is dat Papua’s geen afspraken lijken te kunnen maken. Morgen betekent bij hun morgen óf overmorgen óf volgende week óf gewoon helemaal niet…

Kees heeft de eerste maanden van ons wonen hier kunnen vliegen. Datgene waarvoor we hier zijn gekomen. Gelukkig heeft hij alle maanden dat er geen vliegtuig was, zich toch kunnen inzetten voor Lentera. Hij is blij dat hij o.a. elke dag een lokale collega kan helpen bij de theorie van het vliegen.

Cora heeft een jaar, uitgezonderd natuurlijk de vakanties, thuis les mogen geven aan de kinderen. Lesgeven is iets wat ze graag doet. Maar er is toch wel een verschil om voor de klas te staan met een groep kinderen die aan het eind van de dag naar hun eigen huis gaan, óf dat ze voor de klas staat met haar eigen kinderen…die na schooltijd blijven. Zo is ook zij elke dag druk bezig, in en om het huis. Ook zelf broodbakken, melk en yoghurt maken, eten voorbereiden en koken, vruchtensappen maken hoort daarbij. Gelukkig heeft ze een Papuaase vrouw die haar helpt in de huishouding.

We wachten nu nog op visumverlenging en het vliegen zelf. Hopelijk komt het vliegtuig begin September aan in Wamena en is Lentera weer operationeel.

Discipelschap is waar Lentera eigenlijk om draait, niet in de eerste plaats het vliegen.
Prof. dr. J. H. Bavinck zegt over discipelschap in: ‘Zending in een wereld van nood’ (1946): “Het is in deze wereld met zoveel lijden en ellende eigenlijk nooit mogelijk alléén door woorden te prediken dat God liefde is. Alle verkondiging van het evangelie behoeft, om werkelijk in de harten te kunnen indringen, de voortdurende levende illustratie van daden van waarachtige barmhartigheid.”

Een nieuw jaar ligt voor ons, een onbekende toekomst.

_________________________________________________________________________

12 Augustus 2015

We zijn met al onze Lentera collega’s een weekend in het dorp Bokondini geweest om afscheid te nemen van familie Vreugdenhil. Het is een kleine 3 uur rijden met een pick-up terrein wagen. De gemiddelde snelheid is zo ongeveer 40km per uur. Veel weg gedeelten zijn slecht of gewoon kapot. Samen met andere gezinnen in de auto. Cora met Hilkia binnenin de auto, Kees, Joas en Anne-Maria hobbelden lekker achterop in de volle zon. Onderweg een keer gestopt, kon Kees ook nog een gedeelte rijden.
Hij reed net goed en wel… lekke band. Even met z’n allen werken. Een pick-up van collega’s kwam terug rijden en dat kwam mooi uit, want het gereedschap van de auto van ons was niet compleet…
We hebben in Bokondini een heerlijke bakar batu (kookputmaaltijd) meegemaakt, waar onze locale collega’s heel de dag mee druk waren.

Na een tijd van onzekerheid, is het vliegtuig waar we mee hopen te gaan vliegen, eindelijk na veel papierwerk overgevlogen van Australië naar de plaats Merauke, gelegen aan de zuidkust van Papua. Alle papieren om te gaan vliegen in Papua lijken nu rond.
De vlieginstructeur van Kees is nu in Nederland en daarom zal het vliegtuig nog niet in Wamena komen tot hij begin September weer terug komt in Papua. Hij zal dan met regelmaat terug komen om Kees te trainen. Hopelijk mag en kan Lentera dan weer (begin September) starten en komen er weer inkomsten binnen. Zo de Heere wil en wij leven.

_________________________________________________________________________

28 Juli 2015

We zijn weer terug in Wamena vanuit Jakarta.
De medische zorg is weer afgehandeld, o.a. Cora en Anne-Maria zijn weer bij de tandarts geweest. Kees heeft een medische vliegkeuring gedaan.

We zijn via het eiland Lombok terug gegaan naar Papua.

De kinderen (en moeder/juf dus ook) hebben nog enkele weken vakantie. Ze vermaken zich prima met Papuaase kinderen in de tuin. De trampoline is niet voor niets meegenomen! Veel Nederlandse kinderen zijn of gaan op verlof. Daarom zijn ze nu veel in en om het huis te vinden.

Kees is elke dag bezig met het geven van theorie aan zijn Papua collega, die zich voorbereid als piloot.
De taalcursus ‘Indonesisch voor beginners’ heeft Kees afgerond en we hopen dat hij binnenkort het getuigschrift mag ontvangen.
We verwachten binnenkort ook meer nieuws omtrent het vliegtuig, we zullen u hiervan op de hoogte houden.

Beeld ANP

Beeld ANP

Vanmorgen was er een zware aardbeving in Papua! (maandagavond Nederlandse tijd)

Volgens bronnen was het een beving met een magnitude van 7.0. Het epicentrum was 248 kilometer ten westen van de stad Jayapura. Bij ons is er verder geen informatie hoe het in dat gebied nu is.

Wij hebben deze beving goed gevoeld, hoewel wij niet heel dichtbij het epicentrum wonen. Wij stonden vanmorgen binnen no-time buiten (bij ons was het al dinsdag morgen).

Kees hoorde diep gerommel en ons bed bewoog goed heen en weer. Cora die net samen met Hilkia in de keuken was, hoorde daar rommelen, kraken en trillen, dus ook zij had opgemerkt dat dit een aardbeving moest zijn.

Joas en Anne-Maria sliepen nog, maar waren na onze roep “aardbeving!” er direct uit (normaal duurt dit proces -uit bed gaan- langer…).

We gingen met z’n allen naar buiten, waar onze wachter / tuinman ook al stond.

Met dat we buiten kwamen stopte de beving.

Met ons ontbijt mochten we als gezin de Heere danken dat wij verder niet getroffen zijn.

Naderende Voetstappen.… Zijn wij bereid op Zijn komst?

_________________________________________________________________________

29 Juni 2015

Onze Nieuwsbrief is al weer even uit. Ontvangt u die nog niet? Klik dan hier.

De kinderen hebben vakantie! Een heel schooljaar met z’n tweeën in de klas. Broer en zus, met mama als juf.

Komende week hopen we als gezin voor visumzaken richting Jakarta te gaan. Ook kan Cora dan meteen naar de tandarts en zo nodig alsnog een wortelkanaal behandeling laten doen. Dat kan hier in Papua niet. Waarschijnlijk blijven we een weekje extra over voor vakantie.

De taalles welke Kees van een lokale Papua kreeg is afgerond. Ook de online taalcursus welke Kees volgde is bijna afgerond. De laatste les hoopt hij volgende week via email op te sturen. Deze taalcursussen waren hoofdzakelijk gericht op de basis van de Indonesische taal. Maar er is nog genoeg te leren…

Doordat Cora de kinderen elke dag lesgaf zijn de taal lessen er bij Cora wel wat ingeschoten. Maar zij kan zich ook best redden in het Indonesisch onder andere met haar ibu in huis, op de markt en in de winkel(tje)s hier.

_________________________________________________________________________

23 Mei 2015

Het postadres van ons is gewijzigd!

Lentera Papua
Keluarga C. Brand
Kotak pos 385
99511 Wamena
Kabupaten Jayawijaya
Papua
Indonesië

Het oude adres blijft nog bestaan. Dus de post die nog naar het oude adres onderweg is, komt gewoon aan.
Zie ook onder kopje ‘contact’ en/of ‘meeleven’ de mogelijkheden om ons te benaderen.

_________________________________________________________________________

4 Mei 2015

Afgelopen weken heeft Kees samen met een collega Papua piloot het handboek van het vliegtuig, waar Lentera normaal mee vloog, regel voor regel doorgenomen. Dit heet in het Engels een Pilot’s Operating Handbook, in het kort gezegd POH. Ook hebben ze er meteen vragen bij gemaakt waar de volgende piloten gemak bij kunnen hebben om dit handboek door te nemen. Voor een piloot is het van belang het toestel goed te kennen alvorens hij er mee gaat vliegen. Daarom geeft de vliegtuigfabrikant voor elk specifiek vliegtuig een POH uit met o.a. de eigenschappen, limitations, normale procedures, nood procedures, maar bijvoorbeeld ook de beschrijvingen van de diverse instrumenten in het betreffende vliegtuig. Het is fijn dat deze klus nu klaar is.

Instrument panel van het vliegtuig

Instrument panel van het vliegtuig

Kees is op het moment bezig met het begeleiden van een andere collega Papua die zich klaar maakt om de opleiding tot piloot te gaan volgen in Amerika via Lentera.

Ons geduld wordt wel steeds op de proef gesteld. We zijn aan het wachten op een vliegtuig… We hopen nu dat er met 2 maanden weer een Pacific Aerospace P-750 Xstol vliegtuig operationeel is hier in Wamena.

Pacific Aerospace P-750 Xstol

________________________________________________________________________

9 April 2015

De Rehobothschool in Kootwijkerbroek heeft onlangs hun nieuwe schoolgebouw in gebruik genomen. Daar was een actie aan gekoppeld, welke bestemd was voor ons. We zijn verwonderd en blij dat er zo met ons mee geleefd wordt.

We willen u allen bedanken, op welke manier dat u dan ook bij hebt gedragen aan deze actie. Speciaal een woord voor de kinderen: jullie hebben je heel goed ingezet om dingen te maken en te verkopen, maar ook hebben jullie goed je best gedaan om op andere manieren geld in te zamelen. Héél hartelijk bedankt!

Fijn dit meeleven te merken aan de andere kant van de wereld. Het deed ons heel goed.

18 Maart was Hilkia jarig. Hartelijk bedankt voor uw kaarten rond Hilkia’s verjaardag!

Hilkia met een mooie kaart uit Kootwijkerbroek!

Hilkia met een mooie kaart uit Kootwijkerbroek!

_________________________________________________________________________

14 Maart 2015

Kiespijn?! Dan ga je toch gewoon even naar de tandarts? Dat is bij u misschien wel om de hoek.

Cora kreeg vorige week ineens erge kiespijn. Hier in Wamena zijn best tandartsen, maar de hygiëne is vaak ver te zoeken en ze hebben hier maar één optie bij kiespijn en dat is de kies eruit trekken zonder verdoving! Even de kies aanwijzen en floep eruit. Of het daarna ook goed gaat? Er is één Amerikaanse tandarts aan de kust in Sentani, maar die was ook juist een week weg. Doordat Cora zo’n pijn had, zijn we wel bij een Papuaase tandarts hier in Wamena wezen kijken, welke men aangaf als één van de betere, maar die was (misschien gelukkig maar?) een week afwezig. In overleg met andere westerse gezinnen en onze tandarts in NL hebben we hier een antibiotica kuur gehaald. (Medicijnen zijn hier over het algemeen wel goed te verkrijgen.) Daar heeft ze het een week mee uitgehouden. Bij terugkomst van de Amerikaanse tandarts aan de kust, heeft ze meteen met hem een afspraak gemaakt. Afgelopen woensdag morgen heb ik (Kees) Cora om 5:30 uur naar de airport gebracht. Rond 6:30 uur vertrok ze uit Wamena met het vliegtuig naar Sentani. waar ze een klein uurtje later aankwam. Daar werd ze opgewacht door een Nederlandse vrouw, wiens man voor Wycliffe Bijbelvertalers werkt. Deze heeft haar naar de tandarts buiten de stad Sentani gereden. Daar is ze een goed uur geweest. De tandarts heeft haar gebit nagekeken en een foto van de kies gemaakt. Nu blijkt dat ze een ontsteking heeft onderaan de wortel, dus een wortelkanaal behandeling nodig heeft. Ja en dat kon deze tandarts helaas niet! Ze zal waarschijnlijk daarvoor naar Singapore moeten (8:00 uur vliegen…) We zijn aan het kijken of Jakarta ook mogelijk is, maar dat is evengoed ook nog 6:30 uur vliegen. Maar goed, de tandarts heeft Cora verder goed advies gegeven.

Toen ze klaar was bij de tandarts heeft ze eerst maar eens gekeken of ze een terugvlucht naar huis kon boeken. Hoe later op de morgen, hoe moeilijker dit gaat, want rond de middag gaat meestal de laatste vlucht terug naar Wamena. Ze ging naar een balie op de airport om 10:30 uur en vroeg of er nog een vlucht naar Wamena ging. Ja hoor dit was mogelijk, de vlucht van 10:40 uur kon ze krijgen. Maar ze hoefde zich om 12:00 uur pas weer te melden(…). De vlucht zou rond 12:30 uur pas vertrekken. Vertraging is hier heel normaal. Fijn, prima! Ticket dus nog geregeld (we hadden al een overnachting achter de hand in een guesthouse, maar die kon dus weer worden afgezegd).
Nu had Cora nog tijd over om meteen wat boodschappen te doen welke in Wamena niet te krijgen zijn.

Om 13:30 uur landde Cora weer in Wamena en even voor 14:00 uur kwam ze met de betjak (fietstaxi) moe thuis terug.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Even naar de tandarts…Begrijpt u?

’s Avonds hebben we als gezin (met een directe verbinding met onze thuisgemeente in Kootwijkerbroek, NL) de morgen biddag dienst meegeluisterd. Welke ging over Filippenzen 4:6 “Weest in geen ding bezorgd, maar laat uw begeerten in alles door bidden en smeken, met dankzegging, bekend worden bij God.”

Dit was een bemoediging voor ons in Papua en hopelijk ook voor u in NL.

_________________________________________________________________________

3 Maart 2015

Op dit moment zijn er moeilijkheden met de papieren en vergunningen voor het vliegtuig van Lentera. Dit betekent dat er op het ogenblik niet gevlogen kan worden. Daardoor liggen de inkomsten ook stil. We hopen en bidden dat Kees binnenkort weer verder kan gaan met zijn vliegtraining en dat het werk waarvoor we hier zijn gekomen doorgang mag hebben. Lentera doet er alles aan om binnenkort, zo de Heere wil, weer een vliegtuig beschikbaar te krijgen.

De ‘diversen’ pagina van onze website is vandaag ook bijgewerkt.
De Matthew Henry Bijbelverklaring in het Indonesisch?  Lees meer…

_________________________________________________________________________

25 Februari 2015

Joas en Anne-Maria hebben deze week een project week over geld. Samen met een ander gezin die ook home-schooling geeft. Ze leren van alles over de euro, Indonesische roepia’s, vals geld, sparen enz. We hebben ook als home-school kinderen een bezoek gebracht aan Bank Papua. De kinderen kregen een rondleiding en uitleg. Ook zijn ze bezig om allerlei klusjes te doen. Het geld dat ze daarmee ophalen is voor de straatkinderen in Wamena. Aan het eind van de week sluiten we het project af door een presentatie te geven aan andere ouders en kinderen die we hiervoor uitgenodigd hebben. De kinderen genieten enorm dat ze deze week samen met 3 andere kinderen van alles aan het maken en leren zijn. Volgende week hopen we een week vakantie te nemen.

_________________________________________________________________________

16 Februari 2015

Op maandag 2 februari is Kees vertrokken naar Jakarta voor vliegveiligheidstrainingen. Samen met 2 andere Lentera piloten heeft hij daar de trainingen gevolgd. Ze hebben het o.a. gehad over ‘overleven op het water’, aviation security, crew resource management, windshear, brandbeveiliging, EHBO en reanimatie. Het waren totaal vijf onderdelen, waarvoor hij voor elk onderdeel een certificaat kreeg. Kees is vrijdag 13 Februari weer thuisgekomen! We zijn blij dat we weer bij elkaar in Wamena zijn.

_________________________________________________________________________

6 Februari 2015

Onze Voorjaars Nieuwsbrief is uitgekomen. Heeft u deze niet gehad en wilt u die graag lezen, dan kunt u zich aanmelden op deze site onder het kopje Nieuwsbrieven.

_________________________________________________________________________

2 Februari 2015

Na de kerstvakantie zijn we weer begonnen met de home-schooling. Ondertussen is er voor onze klas een mooie kast en bureau gemaakt. Zo wordt onze klas steeds echter… Nu willen we nog een “leeshoek” gaan maken. Ergens een matras vandaan zien te halen. Joas en Anne-Maria zijn nu helemaal gewend. De Internationale school stopt hier al begin juni. Dus eind juni willen we ook vakantie gaan nemen. Is kijken of ons dat gaat lukkenJ Afgelopen weken hebben de kinderen ook alle Cito’s gemaakt. Gelukkig zitten ze helemaal op niveau. In april komt nog voor Joas de eindtoets. De schoolkeuze hebben we al bepaald, maar moet toch nog een bevestiging krijgen.

___________________________________________________________________________

21 Januari 2015

Er staan nieuwe foto’s op de fotopagina.

We krijgen nu nog steeds kerstkaarten binnen. 🙂
Dank u wel voor het sturen van uw wensen!

___________________________________________________________________________

02 Januari 2015

Het is vakantie. We zijn een weekend in Abenaho (Pass Valley) geweest, samen met een het gezin van Burg. Het was rustig op deze post. Zondags bij de collecte geeft men daar ook nog in natura zoals bijvoorbeeld een kool, zoete aardappelen of bonen.

Kees is ondertussen jarig geweest.
Toch wel anders deze dagen zonder familie en vrienden uit Nederland…

___________________________________________________________________________

18 December 2014

Onze verhuisdozen zijn vandaag aangekomen in Wamena!
Nu kunnen we ons huis een beetje gaan aankleden…

___________________________________________________________________________

5 December 2014

En een dag later kunnen we u melden dat we vandaag naar de immigratie geweest zijn!
Gisteren (nadat we onderstaand geschreven hadden), kregen we de oproep om als gezin te komen. Nu zijn alle papieren ondertekend en is ons werkvisum een feit. En kunnen we na 3 weken terug naar ons huis in Wamena.
Al met al een lange reis waarin we veel gezien en beleefd hebben. Het mocht alles voorspoedig gaan. We wilden foto’s uploaden, maar internet verbinding is op het moment te traag. Jammer. Dus de foto’s hopen we later er bij te zetten.

___________________________________________________________________________

4 December 2014

We zitten nog steeds aan de kust in Papua. We wachten nog op papieren, welke afgegeven moeten worden bij de immigratiedienst van Papua. En wachten duurt lang…
Het is hier aan de kust een stuk warmer als in Wamena.

___________________________________________________________________________

21 November 2014

Ons werkvisum is afgegeven! Daarvoor mogen we de Heere dankzeggen.
We hebben het van de week als gezin opgehaald in Singapore.
We kunnen vanuit Papua niet rechtstreeks naar Singapore vliegen.
De vliegreis was als volgt: Wamena – Jayapura – Makassar – Jakarta – Singapore.
Als u het leuk vindt, zoekt u het maar eens op in uw atlas?
Nu zijn we weer in Jakarta, Indonesië waar we nog enkele dagen hopen te blijven om onder andere nog een medische keuring voor het vliegen te doen.
Volgende week hopen we dan weer terug te gaan naar Wamena.
De kinderen weten ondertussen ook al hoe het er op luchthavens aan toe gaat…
Ze krijgen zelfs ‘school’ van mama op de luchthavens…

___________________________________________________________________________

12 November 2014

Je verjaardag vieren in Papua is toch wel anders…Maar Anne-Maria genoot van de post die ze kreeg! En zelfs kadootjes! Ook haar klas uit Nederland heeft voor haar gezongen. Heel fijn dit meeleven!

Hiep Hiep hoera Anne-Maria is 8 jaar geworden!

Hiep Hiep hoera Anne-Maria is 8 jaar geworden!

We zijn inmiddels voor een paar dagen aan de kust geweest voor visum zaken. Op zondag verbleven we in de Gereformeerde Gemeente aldaar. Men zit daar op de grond, mannen en vrouwen gescheiden. Ook zingen ze de psalmen zonder muziekbegeleiding. Zo mag het Woord ook daar klinken.

___________________________________________________________________________

10 Oktober 2014

De Nieuwsbrief van het najaar is van de week verstuurd. Zo bent u op de hoogte van onze eerste 2 maanden in Papua.
Kees is van de week meegevlogen, onder andere naar diverse posten om medicijnen weg te brengen. Ook is hij in Nipsan geweest.
De kinderen krijgen nu op donderdag en vrijdag middag extra Engelse les.

___________________________________________________________________________

4 Oktober 2014

Als het goed is gaat de Nieuwsbrief van September er één dezer dagen uit! Iets later, maar dat maakt niet zoveel uit in Papua…

Gisteren hebben we onze eerste post ontvangen! Kees is gistermorgen met Hilkia naar de MAF gefietst. Daar lagen enkele pakketten en ook brieven voor ons klaar. Dat het fijn is om post te ontvangen vanuit NL is haast niet uit te leggen, dat doet heel goed. We hebben het bewaard tot de avond en hebben toen samen met de kinderen alles opengemaakt.

Door de week zijn is Cora druk met les te geven aan de kinderen en Kees met de taalstudie. Ook heeft Kees van de week voor het eerst gevlogen!

Op zaterdag doen we vaak wat gezelligs met de kinderen, we gaan bijvoorbeeld naar een ander Nederlands gezin. We kunnen het meeste prima af met onze fietsen. Maar als we toch iets verder willen rijden, mogen we het pick-up truckje van Lentera gebruiken. De kinderen gaan dan achterin de laadbak. Dat is hier helemaal niet vreemd en de kinderen genieten ervan…

Eerste post ontvangen!

Eerste post ontvangen!

 

_______________________________________________________________________

20 September 2014

We hebben een nieuw rekeningnummer met ANBI status via Stichting Licht Op Papua te Amersfoort. Uw gift is dus fiscaal aftrekbaar.
Zie rekening nummer en verdere informatie op onze pagina ‘meeleven‘.

Voor eventuele verdere informatie m.b.t. Stichting Licht Op Papua, zie www.lichtoppapua.nl _______________________________________________________________________ 19 September 2014

Eens proberen of het plaatsen van enkele foto’s lukt. Als dit hier gaat hopen we snel de foto pagina te updaten.

Hier zijn we net geland in Wamena

Hier zijn we net geland in Wamena

 

Het school lokaal van Joas en Anne-Maria

Het school lokaal van Joas en Anne-Maria

We hebben veel gemak van onze fietsen welke we direct hebben meegenomen

We hebben veel gemak van onze fietsen welke we direct hebben meegenomen

Hilkia bij de markt met een mandarijn

Hilkia bij de markt met een mandarijn

 

In de klas bij mama thuis

In de klas bij mama thuis

________________________________________________________________________  September 2014

We hopen binnenkort foto’s te plaatsen, hoor! De reis verliep voorspoedig, Hilkia sliep overal. In het vliegtuig op de grond, op de vliegtuigstoelen tussen ons in. En waar we een tussenstop hadden ging het ook prima. Joas en Anne-Maria vermaakten zich onderweg prima. Maar ze liepen de laatste dagen overdag slapend rond en waren ‘s nachts wakker…We moeten allen wennen aan het tijdsverschil. In Wamena zijn we allerhartelijkst ontvangen door de ‘blanken’ hier. Wat een warm welkom. Er is warm eten gemaakt op diverse dagen, zodat wij wat bij konden komen. De fietsen heeft Kees weer in elkaar gezet en gisteren zijn we met z’n allen de straat op gegaan met onze fietsen. We hebben op de fiets de Internationale school bezocht. Daar hopen Joas en Anne-Maria vanaf aanstaande maandag elke middag 3 vakken te volgen: gym, muziek en handwerken/tekenen. We moeten links rijden, net zoals in Engeland. Dat is even omschakelen. Verder is goed te weten dat men hier geen verkeersregels kent… Dat is écht oppassen geblazen. Ze komen van alle kanten. Onze kinderen gaan daarom ook niet alleen de straat op. Wij zitten ongeveer 500meter van de straat op een heerlijke plek. Ons huis is omheind met een hekwerk. We hebben een eigen poortwachter, die is tegelijk ook tuinman. Cora is vandaag begonnen met homeschooling van de kinderen. We hebben de hal bij de voordeur ingericht als school. (we komen het huis binnen via de achterdeur) Joas en Anne-Maria krijgen dus nu elke dag les van een juf die ze allang kennen. Best spannend allemaal. Volgende week begint Kees met taalles. Hij krijgt dit van een locale Papua. Zijn naam is Lemius. Hij ziet er erg naar uit om hiermee te beginnen! Cora zal het tussendoor proberen op te pakken.   __________________________________________________________________________ 27 Augustus 2014

Afgelopen week kregen we te horen dat ons eerste visum was afgegeven. Verwondering en blijdschap. Want die avond hadden we een afscheidsavond met familie, vrienden en bekenden. Het nieuws van het visum konden we dus die avond met hun delen! We zien terug op een goede avond zo met elkaar. Voor ons wel een avond met een dubbel gevoel… Afgelopen maandag was het dan zover. Het vertrek naar Papua. Het TFC hielp ons o.a. met alle bagage mee te nemen. Een voorbeeld: de fietsen in de fietsdozen te krijgen… We namen afscheid op Schiphol van familie en vrienden. Banden worden dan zo intens gevoeld… We zijn inmiddels veilig aan de kust van Papua. Het is een voorspoedige reis geweest. Alle bagage is ook aangekomen. Zelfs de fietsen… _________________________________________________________________________ 2 Augustus 2014

Onze eerste nieuwsbrief is deze week verstuurd! Als u hem ook graag wilt ontvangen, meld u dan aan onder het kopje Nieuwsbrieven. We hebben regelmatig presentaties gegeven bijvoorbeeld in de kerk op verenigingen, bij familie, vrienden en bekenden.


2 Juli 2014

We wachten op het moment op ons visum. Op 25 Augustus hopen wij te vertrekken naar Papua, mits wij ons visum op tijd binnen hebben. In de week ervoor willen we dan een afscheidsavond beleggen. Via onze nieuwsbrief houden wij u op de hoogte.


Mei 2014

Op deze pagina hopen we in de toekomst nieuwsberichten te plaatsen om u op de hoogte te houden van ons werk.